Bits and bites
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.

Bits and bites

Kruip in de huid van jou karakter en breng een bezoek aan Bloody High!
 
IndexPortalLaatste afbeeldingenZoekenRegistrerenInloggen
Soms kan het zo zijn dat je niet kunt inloggen omdat de gebruikersnaam die je hebt gekozen al bestaat en dat je er een een punt of cijfer achter hebt gezet. Houd er rekening mee met inloggen dat het zo kan zijn dat we het leesteken hebben weggehaald.

 

 Born doomed.

Ga naar beneden 
4 plaatsers
AuteurBericht
Avalina

Avalina


Aantal berichten : 74
Registratiedatum : 16-05-12
Leeftijd : 26
Woonplaats : Overal en Nergens

RPG profiel
Partner: Leave me or take me, but take me how I am!

Born doomed. Empty
BerichtOnderwerp: Born doomed.   Born doomed. Icon_minitimewo mei 16, 2012 3:03 am

Avalina.

Ik zat al een tijdje in een inham onder de waterval.
Ik was veranderd in een mens, voor zover we daar op konden lijken.
Ik voelde me vreselijk, nog meer dan vreselijk; het gevoel dat ik had als ik had gejaagd.
Ik wilde niemand pijn doen, niemand.
Zelfs niet mijn geboren vijanden die een paar kilometer achter me op een school zaten.
Ik zou nog liever een vampier zijn dan een weerwolf, ik durfde te wedden dat ze veel zachtaardiger waren. Ik voelde me zo schuldig dat ik dit moest doen, elke keer als ik moesten jagen op vampiers, of op iets anders, dat we soms spionnen naar de school moesten sturen, die een paar dagen later met nieuwe slachtoffers aan kwamen zetten.
Maar wat moest ik anders? Als ik de bevelen van de Alfa niet uitvoerde werd ik uit haar roedel gezet. En dan kon ik niets meer. Dus ik bleef mijn hele zielige leven onschuldige wezens pijn doen? Er zat niets anders op. Nog even en de rest zou ontdekken dat ik weg was, en ze zouden me komen halen en me een week geen voedsel geven. Ik was al heel wat kilo's kwijt doordat ik elke week weer opnieuw weg ging, nadat ik moest eten. Maar dat was het waard. Als ze mijn patroon ontdekte zou ik snel genoeg uit de roedel gezet worden.
Ik verstijfde toen ik voetstappen hoorde en veegde vlug mijn tranen weg.

//Open
Terug naar boven Ga naar beneden
Kate
school medewerker
school medewerker
Kate


Aantal berichten : 317
Registratiedatum : 10-05-12
Leeftijd : 25
Woonplaats : Nederland =D

RPG profiel
Partner: Love, you make me feel Iam alive again. But I don't know if that's a good feeling...

Born doomed. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Born doomed.   Born doomed. Icon_minitimedo mei 17, 2012 4:16 am

Kate.

Voorzichtig alsof de grond mijn vijand was, sloop ik naar een grote antiloop toe. Blijkbaar was ze haar kudde kwijt geraakt, maar ze stond onnozel in het gras te wroeten alsof het haar niets kon schelen. Eindelijk kreeg ik weer wat te drinken. Ik wilde net op het beest afspringen, toen het naar weerwolf begon te ruiken. Ik verstijfde. Misschien waren ze wel met de hele roedel! Maar toen het dichterbij kwam rook ik dat het er maar een was. De antiloop had nog steeds niets door, maar ik besloot dat het niet veilig was om nu te jagen, zo dicht in de buurt van een weerwolf. Met veel moeite wendde ik me van het dier af, scheurde mijn blik los en liep van de heerlijke geur weg. Ik moest terug zien te komen naar Bloody High, zonder door die wolf gepakt te worden. Ik liep weer zo voorzichtig mogelijk, ik moest nog voorzichtiger zijn, ik wist dat wolven een veel beter gehoor hadden dan die antiloop van net. Ik spitste mijn oren om te horen waar de wolf zich had verstopt terwijl de adrenaline door mijn lijf gierde. Het enige wat ik hoorde was een onderdrukt gesnik. Maar ik had zonet toch echt wolf geroken...Vol onbegrip bleef ik staan. Misschien was het een valstrik. Misschien ook niet, maar mijn drang om een verhaal te toe te voegen aan mijn collectie nam het over en ik liep automatisch met voorzichtige maar toch gehaaste passen op het geluid af. ik wist dat het misschien mijn dood kon betekenen, maar die gedachte was op de achtergrond en ik kon mezelf er niet toe zetten om te stoppen. Het gesnik werd luider. Ik luisterde goed, het werd overstemt door de waterval. Ik sprong van een rots af en belandde in de sterke stroming. Ik zuchtte even toen ik merkte dat ik nat werd, maar het zou niet deren, ik zou toch niets voelen van de kou. Langzaam, voor mijn doen, zwom ik door te stroming heen. Het gesnik was opgehouden maar ik wist zeker dat het van onder de waterval was gekomen. Behoedzaam zocht ik een plek waar de waterval wat minder hard naar beneden stortte zodat mijn haar niet zou gen klitten. Ik stak nieuwsgierig mijn hoofd naar binnen, die nieuwsgierige eigenschap van mij zou nog eens mijn dood worden. Achter de waterval was een soort kleine grot, waar steentjes in de muur blonken. Ik trok mijn neus op en rook en volgde de geur met mijn ogen. In een hoekje van de grot zat een wolfmeisje, haar ogen verrieden dat ze had gehuild. Ik stopte even met ademen maar toen ik wat langer binnen was viel de geur heel erg mee. Ik haalde nog een paar keer adem. Het kon gemakkelijk. Sommige zeiden dat je er bijna van stikte. Aanstellers. Even staarde ik het meisje aan. Ik wist heel goed dat ze me elk moment aan kon vallen. Maar ik had niet het gevoel dat dat ging gebeuren. Ik wist niet waarom. Eigenlijk zouden al mijn instincten nu moeten zeggen dat ik gillend weg moest rennen. Maar dat gebeurde niet. Ik vertrouwde altijd op mijn instinct, wat tot nu toe een goede overlevings tactiek geweest op Bloody High waar elke maand weer een of meerdere vampiers werden vermoord door de wezens waar er nu een van tegenover me zat. Dus ik besloot dat ik nu ook op mijn instinct moest vertrouwen. Ik schoof langzaam naar het meisje toe en aarzelde heel lang maar legde uiteindelijk toch mijn hand op haar schouder. "Gaat het wel?" Vroeg ik met schorre stem.

//beetje inspiratieloos! scratch
Terug naar boven Ga naar beneden
https://bitsandbites.actieforum.com
Avalina

Avalina


Aantal berichten : 74
Registratiedatum : 16-05-12
Leeftijd : 26
Woonplaats : Overal en Nergens

RPG profiel
Partner: Leave me or take me, but take me how I am!

Born doomed. Empty
BerichtOnderwerp: A...vampire? (Avalina)   Born doomed. Icon_minitimedo mei 17, 2012 9:19 pm

De voetstappen kwamen steeds dichterbij. Bang kroop ik in een hoekje. Even stopte ze en ik realiseerde me dat die voeten nu in het water moesten staan. Ze zouden me komen halen. Ik wist dat ze mijn patroon ontdekt hadden. Misschien zette ze me uit de roedel en zou ik een hongerdood sterven, misschien maakte ze me ter plekke dood.Ik wilde er niet over nadenken. Waar zou en wolf heen gaan?
Nee, daar wilde ik ook niet over nadenken. In plaats daar van focuste ik me op het vinden van een verstop plek, maar dit was gewoon een grot, een holle ruimte. Ik zou me niet kunnen verstoppen. Ik sloeg mijn zachte staart om me heen. Omdat ik zo vaak transformeerde in een 'mens' ging ik er steeds minder op lijken. Als ik mens was had ik wolfelijke kenmerken, als ik wolf was had ik menselijke kenmerken. Zo had ik als mens nog wolven oren en een staart, en als wolf kon ik praten, niet echt verstaanbaar, maar beter dan de andere. Het was ook niet gezond dat een weerwolf zo vaak een mens wilde zijn, dat was alleen om te jagen. Ik gebruikte het transformeren ook zonder dat ik jaagde, waardoor mijn dierlijke instinct flink was afgezwakt. Er kwam een geur naar binnen gezweefd. Het was geen wolf. Maar ook geen mens... Wat was het dan? Langzaam kwam het dichterbij, tot het zijn hoofd door de waterval stak. Ik durfde niet te kijken. Maar ik was wel nieuwsgierig. De onbekende geur maakte me bang. Heel voorzichtig tilde ik een puntje van mijn staart op en gluurde eroverheen. Het was vrouwelijk, dat sowieso. Het had veel weg van een mens. Maar ze had een bleke huid en toen ze haar neus optrok zag ik haar tanden. Ze waren vlijmscherp en blonken in het zwakke schijnsel vanbuiten de waterval. Ze kwam iets dichter naar me toe en ik deinsde automatisch een stukje terug. Ik kroop helemaal tegen de wand aan tot ik niet meer verder kon en ik er aan toe moest geven dat ik verscheurd zou worden door dit monster. Ze kwam steeds dichterbij. Waarom ging dat zo langzaam? Ik wilde liever een snelle dood... Toen opeens rook ik het. Dit was geen vijand, dit was een prooi. De geur van wat we altijd moesten eten... Een vampier? Hoe kwam ze hier? Wat deed ze hier? De verwarring die bij me naar binnen kwam sloop mijn hersenen in en ik kon niet meer helder denken. Ik had honger, maar die vampier zou dat moeten weten. Niet dat ik haar iets aan zou doen. Ik kromp ineen toen ik een ijskoude hand op mijn schouder voelde. "Gaat het wel?" vroeg ze. Wat? Ik begreep er echt niets meer van. We waren geboren vijanden, we zouden elkaar op moeten vreten in plaats van elkaar troosten. Voorzichtig liet ik mijn staart van mijn gezicht af glijden. Met grote ogen keek ik haar kant op. We zaten een tijdje zo. Totdat ik de verwarring niet meer aankon en ik vroeg; "Wat doe je hier? Wie ben je?" Het was eruit voor ik er erg in had. Het voelde niet goed om tegen haar te praten, maar ergens ook wel veilig en vertrouwd. Ik wist niet wat ik moest doen. Moest ik wachten tot ze me zou verscheuren of moest ik de eerste stap zetten. De laatste optie was geen keus. Ik wist dat ik het niet kon. Ik wist dat ik haar alleen maar pijn zou doen en ik zou er zelf niet eens iets aan hebben. Ik negeerde het knorren vanuit mijn maag en ik keek haar aan. Haar ogen waren rood. Wat zou ze eten? mensen? Ik stelde allemaal vragen in mezelf. Daar had ik natuurlijk niets aan, maar ik durfde ze niet hardop te stellen. Ik bleef haar maar aankijken. En wachten totdat ze me iets aan zou doen.

//hoop dat je me spaart! Wink
Terug naar boven Ga naar beneden
Kate
school medewerker
school medewerker
Kate


Aantal berichten : 317
Registratiedatum : 10-05-12
Leeftijd : 25
Woonplaats : Nederland =D

RPG profiel
Partner: Love, you make me feel Iam alive again. But I don't know if that's a good feeling...

Born doomed. Empty
BerichtOnderwerp: Yes, a vampire.   Born doomed. Icon_minitimeza mei 19, 2012 4:22 am

// kan ik hetzelfde aan jou vragen. Rolling Eyes


"Wat doe je hier? Wie ben je?" was het enige wat ze vroeg en toch waren die woorden krachtig. Ik begon erover na te denken. Was ze nou bang voor MIJ? Of was ik bang voor HAAR? Ja, dat was ik, maar hoe bang? Ik was bang dat ze me zou vermoorden. Was ik bang voor de dood? Ja, best wel, het was de enige positieve gedachte aan het worden van een vampier, ik zou niet dood gaan. Dacht ik tenminste toen ik nog niet wist van de wolven. Een keer was daardoor mijn hele linkerarm weg gebrand. De woorden van het wolfmeisje lieten me ontzettend veel nadenken. Maar daar had ik geen tijd voor. "Ik eeh.. hoorde je huilen, en ik dacht, ik ga maar even kijken... En ik ben Kate..Keteniss.. Directrice van Bloody High, aangenaam." Ik stak nog net geen hand naar haar uit, zo formeel sprak ik. Ze bleef me maar aankijken. "Maar als je geen hulp nodig hebt, kan ik wel weer gaan..." Ik voelde me zo ongemakkelijk... Ik was aan het praten.. met een wolf! Het duurde even voordat ik me dat realiseerde. Het voelde heel onwerkelijk. Ik wist niet wat ik deed... Mijn mond voelde droog aan, heel mijn lichaam voelde dat het niet goed was, wat ik deed. Dat ik weg moest rennen, en door de school moest schreeuwen dat we in gevaar waren. Maar ik bleef zitten. Misschien was ik verlamd van angst. Ik keek in haar spitse wolf-achtige ogen. Er zaten wolvenoren op haar ...kop.. hoofd. En ze had een staart. Ik wist wat dat betekende, ze was te vaak in een mens veranderd. Waarom zou ze dat doen? Ik was verlamd van angst en te verward om te reageren, maar buiten hoorde ik gegrom.

// Oh my, inspiratie nodig! Suspect
Terug naar boven Ga naar beneden
https://bitsandbites.actieforum.com
Avalina

Avalina


Aantal berichten : 74
Registratiedatum : 16-05-12
Leeftijd : 26
Woonplaats : Overal en Nergens

RPG profiel
Partner: Leave me or take me, but take me how I am!

Born doomed. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Born doomed.   Born doomed. Icon_minitimezo mei 20, 2012 12:54 am

"Ik eeh.. hoorde je huilen, en ik dacht, ik ga maar even kijken... En ik ben Kate..Keteniss.. Directrice van Bloody High, aangenaam." Ik vond het bijna grappig hoe formeel Kate Keteniss die woorden uitsprak, alsof ze echt dacht dat ze een hoge status had. Maar even daarna werd ik er weer aan herinnerd waarom ik hier was. Ik hield de tranen tegen. "Avalina Wolfe." Bij het uitspreken van mijn achternaam moest ik bijna kokhalzen. Wat een naam. Wat een idioten naam. Ik zat zo dicht bij de waterval dat ik rilde, tenminste ik gaf de waterval daarvan de schuld. Werkelijk waren het de gedachte aan mijn familie, die me behandelde als een moeilijk opvoedbaar kind. Alsof ik mijn bord niet wilde leeg eten, ik vond het een andere situatie. Ze zeiden dat ik dankbaar moest zijn voor het eten dat we hadden, dat iemand er zoveel moeite voor deed en ik vervolgens die heerlijke maaltijd weigerde. "Maar als je geen hulp nodig hebt, kan ik wel weer gaan..." De stem van Kate schudde me wakker. Ik keek haar aan. Opeens kwam de grot onder een rode waas te zitten. Waarom maakte dat me zo boos? Toen wist ik het, ze deed net alsof ze het heel wat vond dat ze tegen een wolf praatte, dat ze iets had overwonnen. Ze behandelde me alsof ik een of ander moordwapen was. Ik probeerde de woede weg te krijgen, zodat Kate niet straks ook nog gelijk zou krijgen.
Even dacht ik dat ik wel rustig zou worden, maar daarna voelde ik een steek in mijn maag. Hij schreeuwde ; 'vul mij! voed mij!' Ik kon niet meer helder denken, ik kan alleen nog maar watertanden bij het feit dat er een vampier naast me zat... Voor ik het wist had ik met mijn klauwachtige hand haar gezicht open gehaald. Ik gromde en sloeg haar tegen de rotswand. Toen ze op de grond zakte scheurde mijn vlijmscherpe tanden haar arm eraf. Ik negeerde het ijselijke gegil en toen ik nog een keer naar haar uithaalde, was mijn arm veranderd in een harige poot; ik was een wolf, ik was een vreselijke moordmachine. Kate had gelijk, maar ze zou het misschien niet meer kunnen bewijzen... Ik staarde naar wat ik had gedaan, en rende toen de grot uit, weg van het bewijs dat ik een monster was.

// nee sorry, ik doe het toch niet. Razz
Terug naar boven Ga naar beneden
Desteny

Desteny


Aantal berichten : 195
Registratiedatum : 11-05-12
Woonplaats : Ergens op de wereld...

RPG profiel
Partner: Bjorn

Born doomed. Empty
BerichtOnderwerp: Wolf?   Born doomed. Icon_minitimezo mei 20, 2012 4:02 am

Ik liep door het bos. Ik hoorde gegil dat van de waterval kwam. Ik wist niet hoe snel ik er heen moest flitsen. Daar aangekomen zag ik Kate op de grond spartelen.
Mijn rode ogen richtte zich daarna gelijk op De wolf die boven haar lag. Ik zag haar/hem Kate slaan en krabben met zijn poot. Terwijl Kate het uitgilde. Ik was van plan eerst even te kijken. Maar toen die zijn tanden wou gebruiken wist ik niet hoe snel ik bij haar moest komen. Ik zag de wolf nadenken, toen nam hij/zij de benen en ging er vandoor. Kate keek verschrikt om. Mijn ogen richtte zich daarna weer op Kate. Gaat het mevrouw, wat is er gebeurd, Ik zag het gebeuren. Kent u die wolf?. Duizende vragen kwamen er in en uit mijn hoofd. Ik wist wel dat Kate die niet allemaal tegelijk kon beantwoorden. Uit mijn tas haalde ik een zakje kalfsbloed. Die gaf ik aan haar. .U was vast heel erg geschrokken he?.

// Stoute wolf! Mad


Laatst aangepast door Desteny op zo mei 20, 2012 4:05 am; in totaal 1 keer bewerkt (Reden : hu)
Terug naar boven Ga naar beneden
Kate
school medewerker
school medewerker
Kate


Aantal berichten : 317
Registratiedatum : 10-05-12
Leeftijd : 25
Woonplaats : Nederland =D

RPG profiel
Partner: Love, you make me feel Iam alive again. But I don't know if that's a good feeling...

Born doomed. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Born doomed.   Born doomed. Icon_minitimezo mei 20, 2012 7:09 am

// Jaa, stout hondje Twisted Evil

Nadat Avalina haar naam had gezegd veranderde er iets in haar doen. Ik had het kunnen weten. Ik had meteen weg moeten gaan toen ik door had dat ze een weerwolf was. Maar ik had weer die drang om haar te moeten troosten. Avalina keek me hongerig aan. Voordat ik doorhad wat dat betekende, haalde een klauw mijn gezicht open. Ik gilde alleen maar, verder waren mijn instincten uitgeschakeld. Ik kon er niets tegen doen, ik kon alleen maar afwachten. Avalina gromde en smeet me tegen de rotswand. Mijn longen probeerde zich wanhopig met lucht te vullen. Weer hoorde ik gegrom. Ik keek op. Waar eerst nog het bange gezichtje van het meisje had gezeten, zat nu een bloeddorstig kijkende harige kop. Ik gilde, het was het enige wat ik kon doen. Het ene moment voelde ik mijn arm en het andere alleen maar een helse pijn in mijn schouder, een stekende, sterk aanwezige pijn. Toen stopte het, Avalina stopte met haar aanval. Ik keek haar aan. Toen rende ze de grot uit. Misschien om versterking te halen. Met mijn laatste kracht sleepte ik mezelf naar buiten om na de waterval in de rivier te vallen. Ik lag daar, dankbaar voor het water, dat het een beetje verzachtte en kon alleen maar wensen dat het snel voorbij zou zijn. Ik hoorde voetstappen. Ze kwamen me halen. Ik zuchtte. Toen er een vampier meisje van achter een boom vandaan kwam, voelde ik me opgelucht en teleurgesteld tegelijk. Ik klauwde de vingers van mijn goede arm in de grond aan de waterkant en sleepte mezelf de kant op. " Gaat het mevrouw, wat is er gebeurd, Ik zag het gebeuren. Kent u die wolf?" Wat een vragen, ik zou ze toch niet kunnen beantwoorden. Ondanks dat alles een beetje wazig zag, herkende ik het gezicht van Desteny. Ze haalde een pakje kalfsbloed uit haar tas en strekte haar hand naar me uit. Ik kon het niet opbrengen, zelfs niet die paar centimeters om het met mijn goede hand aan te nemen. "U was zeker erg geschrokken?" Geschrokken? Nee, ik was net bijna vermoord, natuurlijk was ik niet geschrokken. Als ik kon zou ik toen een hartaanval hebben gekregen. Het enige wat ik kon doen was nog steeds hopen dat had snel voorbij zou zijn. Dus ik bad dat het snel voorbij zou zijn, ook al zou ik vast niet in de hemel komen, met al die moorden die ik had gepleegd. Blijkbaar werd mijn gebed toch gehoord, ik hoorde voetstappen. Ik keek omhoog terwijl mijn hoofd bonkte en tussen de bomen verscheen een enorme sneeuwwitte wolf. 'Ga' ik vormde het woord met mijn lippen en hoopte dat ze het zou opmerken. En ik hoopte ook dat de wolf me een snelle dood zou gunnen.
Terug naar boven Ga naar beneden
https://bitsandbites.actieforum.com
Desteny

Desteny


Aantal berichten : 195
Registratiedatum : 11-05-12
Woonplaats : Ergens op de wereld...

RPG profiel
Partner: Bjorn

Born doomed. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Born doomed.   Born doomed. Icon_minitimewo mei 23, 2012 4:28 am

Kate was warscheinlijk te moe om het bloed aan te nemen. Ze probeerde iets te zeggen, met haar lippen vormde ze een woord. Haar ademhaling werd sneller en ik zag haar met grote ogen boven mij kijken. Verschrikt maar toch langzaam keek ik omhoog. Met grote ogen bekeek ik het prachtige dier. het was een wolf. Normaal zou ik bang moeten zijn maar ik herkende haar. Haar witte vacht zo zacht als bond. haar zwarte ogen. En haar spitse oren. Ik zuchtte opgelucht. Ik had het gevoel dat ik weer kon ademen.


Laatst aangepast door Desteny op do mei 24, 2012 11:13 pm; in totaal 1 keer bewerkt (Reden : yhy8hy)
Terug naar boven Ga naar beneden
Kate
school medewerker
school medewerker
Kate


Aantal berichten : 317
Registratiedatum : 10-05-12
Leeftijd : 25
Woonplaats : Nederland =D

RPG profiel
Partner: Love, you make me feel Iam alive again. But I don't know if that's a good feeling...

Born doomed. Empty
BerichtOnderwerp: Revange   Born doomed. Icon_minitimevr mei 25, 2012 7:30 pm

Maar Desteny ging niet. Ze bleef bij me zitten en leek opgelucht toen ze de wolf zag. Wilde ze niet dat ik pijn had? Of wilde ze me gewoon dood hebben, had ik haar iets misdaan? Misschien verbeelde ik het me allemaal, was ik al aan het hallucineren. Toen herkende ik in de spitse snuit van de wolf een gezicht, van lang geleden. Mijn herinnering kwam naar boven. Ik was een tijger aan het leegzuigen, toen ik op vakantie naar Azië was. Achter me hoorde ik gejank. Ik draaide me om een gilde bij de boze blik van de wolf. Toen zag ik zo iets vreemds, de wolf veranderde in een mens. De eerste keer dat ik dat had zien gebeuren, het stond nog zo vers op mijn netvlies gebrand dat het gisteren leek. Dat moment dat je vijand in je voedsel veranderd brengt zoveel verwarring op die je nooit meer vergeet. Ik vroeg me af of Desteny dat een keer gezien had. Ze was me gevolgd. Vanuit Azië, was hier bij een roedel aangesloten, waarschijnlijk. Dat was ook raar. Dat deden wolven toch nooit? die hadden toch zo'n hechte band met elkaar? Maar goed, nu was ze hier. En ze zou wraak nemen, omdat ik haar voedsel voor haar neus weg kaapte. Michelle. Zo heette ze geloof ik. Michelle gromde naar me en voor ik het wist stond ik overeind. Wat duizelig weliswaar, maar ik glimlachte. Het was mijn tijd nog niet, ook al had ik er al 140 jaar op zitten. Ach ja, schildpadden werden soms wel eens ouder, en bomen natuurlijk ook. Of degene die mijn gebed had gehoord gunde me geen snelle dood. Het maakte niet uit, ik zou vechten. Ik greep mijn arm en spuugde er wat gif overheen, zodat hij zou blijven plakken. Ik strekte mijn vingers en knakte mijn nek. Alles deed het nog. En als het moest zou ik vechten, tegen Michelle, die zoveel vragen bij me naar boven haalde, maar die ze (als het aan mij lag) nooit zou kunnen beantwoorden. Ik gromde terug en liet mijn tanden zien. Michelle staarde me even aan, verbaasd op haar beurt. Toen sprong ze op me af en zette haar scherpe, stinkend tanden in mijn schouder, waarbij ik weer gilde en mijn arm er weer afviel. Ik gromde woedend en zette mijn tanden overal waar ik kon. Spuugde daarna de vreselijk smakende resten uit mijn mond en scheurde een stuk van haar sneeuwwitte vacht af. Daarna duwde ik haar op de grond en Michelle jankte hartverscheurend. Ik smoorde haar gejank door haar te bijten bij haar keel, voordat er versterking bij werd gehaald. Ik vroeg me af waar Avalina bleef. Michelle worstelde zich uit mijn houdgreep, klauwend en bijtend. Ze blafte in mijn oor. het moest waarschijnlijk klinken als 'ik maak je af', maar ik kon er geen wijs uit worden. Michelle sprong bovenop me zodat ik op de grond viel en nog net mijn arm kon grijpen. Ik verwonde haar overal waar ik kon, maar het leek erop dat ik aan de verliezende hand was. "Desteny!" Gilde ik. Het was zo zwak, maar het was dat of sterven... en daar had ik nou niet bepaald zin in.


Spoiler:




Terug naar boven Ga naar beneden
https://bitsandbites.actieforum.com
Desteny

Desteny


Aantal berichten : 195
Registratiedatum : 11-05-12
Woonplaats : Ergens op de wereld...

RPG profiel
Partner: Bjorn

Born doomed. Empty
BerichtOnderwerp: De wolvenroedel   Born doomed. Icon_minitimevr mei 25, 2012 11:26 pm

Ik wou tegen Michelle praten. Vragen waarom ze hier was. Maar gekgenoeg duwde ze me aan de kant. Met mijn hoofd belandde ik op de harde vloer. Alles werd wazig en draaide. Mijn hoofd klopte als een bezetenen. Het liefst had ik er en kilo ijs tegenaan gelegd. Als ik een mens was was ik allang doodgebloed. Mijn benen waren verlamd. Met mijn hand gaf ik mijn benen een harde klap. Hopend op maar een beetje gevoel. Ik keek om me heen. Kate zag ik Michelle overal bijten. Michelle hoorde ik afgrijselijk piepen. Ik vond het zo zielig. Ik wist niet wie ik moest helpen. Vervolgens pakte Michelle Kate bij haar keel en knalde haar tegen de rotswand. Kate rolde over de grond en het werd een heftig gevecht. Langzaam kwam er weer een beetje gevoel in mijn benen. Ik stond moeizaam op en dacht diep na over wie ik moest helpen. Toen hoorde ik Kate met de laatste lucht die ze had "Desteny!"roepen. Dat liet mijn twijfelen stoppen. Ik pakte een stok die naast me lag. Mijn handen hield ik hoog in de lucht en ik nam een aanloop. Ik rende op Michelle af en gaf haar een stevige klap. Ze viel dood op de grond. Naast me lag een dood lijk. En mijn ogen waren gelijk gericht op Kate. Ik rende op haar af en hielp haar overeind. Samen bekeken we de dode wolf. We waren allebij zwaar in shok.
Terug naar boven Ga naar beneden
Kate
school medewerker
school medewerker
Kate


Aantal berichten : 317
Registratiedatum : 10-05-12
Leeftijd : 25
Woonplaats : Nederland =D

RPG profiel
Partner: Love, you make me feel Iam alive again. But I don't know if that's a good feeling...

Born doomed. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Born doomed.   Born doomed. Icon_minitimezo mei 27, 2012 12:24 am

Michelle was nog steeds aan de winnende hand. Wanhopig gilde ik nog een keer Desteny bij haar naam. Mijn ogen zochten haar, ze zat op de grond, sloeg op haar benen. Ze was ook zwaar gewond. Michelle gromde en in die tijd schopte ik haar tegen haar buik, wat alleen maar een kapotte schoen opleverde. Eindelijk kwam Desteny aanrennen. Ze had een stok in haar handen die ze hoog in de lucht hield. Ik gilde het uit toen Michelle haar grote bek open sperde (bah, wat stonk haar adem!) en me in mijn schouder beet. De stok van Desteny vloog door de lucht en landde met een harde kraak op Michelle's kop. Ze zakte neer, ik lag nog steeds onder haar, maar kroop onder haar vandaan. Ik hijgde en wierp Desteny een dankbare blik toe. Ze had waarschijnlijk mijn leven gered. Desteny liep naar me toe en hielp me overeind, ik lag nog steeds op de grond. Michelle was geen wolf meer, ze was een mens geworden. Ze was dood. Door die stok? Wat vreemd. Desteny liep naar Michelle's lijk. Ze zag er helemaal niet meer angstaanjagend uit, klein en kwetsbaar, wachtend tot de dood haar ziel eruit kwam rukken, of misschien was dat al wel gebeurd. Ik liep Desteny achterna en bekeek Michelle goed. Zo zag dat er dus uit, een dode wolf. Nu ik dichterbij haar stond, zag ik alle wonden die we haar hadden bezorgd. En toen zag ik pas de vreemde wond bij haar hart, een diepe jaap, waar nog steeds bloed uit sijpelde. Een golf van paniek verspreidde zich over mijn hele lichaam. Ik keek Desteny aan, geschokt. Ik zag het schuldgevoel in haar rode ogen. "Je hebt haar niet gedood." Fluisterde ik. Michelle had niet eens wat gevoeld van de stok van Desteny. Angstig bekeek ik mijn schoen, bloedrood van Michelle's bloed. En toen de wond, die precies dezelfde vorm had als mijn pump. Ik had haar gedood.
Terug naar boven Ga naar beneden
https://bitsandbites.actieforum.com
Desteny

Desteny


Aantal berichten : 195
Registratiedatum : 11-05-12
Woonplaats : Ergens op de wereld...

RPG profiel
Partner: Bjorn

Born doomed. Empty
BerichtOnderwerp: Enge wolf   Born doomed. Icon_minitimezo mei 27, 2012 5:50 am

Ik kreeg een enorm schuldgevoel. Het leek wel of er iets aan mijn hart zat te knagen. Kate had michelle overal gebeten. Maar als er niet meer was gebeurd had ze het misschien overleefd. Die stok had haar van het leven beroofd. Pas nu zag ik hoe onschuldig ze was. Ik bekeek Kate, haar pumps waren rood besmeurd van het bloed van Michelle. Ze keek me paniekerig aan en zei tenslotte "Je hebt haar niet gedood". Ja het zal wel dacht ik. Voor die klap leefde ze nog half. Maar had ik dan mijn directrice dood moeten laten gaan. Ze keek m dankbaar aan. "Waar laten we het lichaam?" vroeg ik me af. Ze mochten er niet achter komen. Dat zou het einde betekenen van Bloody High.
Kate had geen flauw idee. Waar lied je een bloederige dode wolf? Ik pakte haar maar bij haar voeten, mijn handen waren weer eens onderbesmeurd met bloed. "Pak je het andere been Kate?" Kate pakte het andere been en we trokken haar met zijn 2 naar achter. Mijn bezweette lichaam was doodop. Mijn benen tintelde nog van het gevecht. We lieten haar los bij de bosjes. We hoorde voetstappen aankomen. Snel gingen we staan achter een bruine boom. Met mijn hoofd keek ik de hoek om. Er kwam een schim aan. Ze kwam steeds dichterbijer. De felle zon bescheen zich op haar gezicht. Er kwam een meisje aan. Ze keek om zich heen. Ze zocht iets. Ze keek geschrokt achter de bosjes. Het leek wel of ze het lichaam kende. Toen ze het gezicht zag ging ze zitten en barstte in huilen uit. Ik gaf Kate een seintje dat we hier weg moesten. Kate liep voorop en vlug rende wij verder het bos in.

// Engg! Twisted Evil
Terug naar boven Ga naar beneden
Kate
school medewerker
school medewerker
Kate


Aantal berichten : 317
Registratiedatum : 10-05-12
Leeftijd : 25
Woonplaats : Nederland =D

RPG profiel
Partner: Love, you make me feel Iam alive again. But I don't know if that's a good feeling...

Born doomed. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Born doomed.   Born doomed. Icon_minitimezo mei 27, 2012 9:29 am

Geschokt keek ik naar het lichaam van Michelle. Waarom vond ik dit zo erg? Het maakte toch niets uit wie haar gedood had? Ik staarde naar de plas vreselijk smakend bloed. Toen begreep ik het. Ze zouden mij achterna komen, de wolven. Zouden mij wreken, ik zou Desteny naar school moeten sturen en het tegen de wolven op moeten nemen. Alleen. "Waar laten we het lichaam?" Ik schrok op van Desteny's stem. "eehm...ik... geen idee..." Waar liet je zoiets? Ze had gelijk, ze mochten hier niet achter komen... "Pak jij het andere been, Kate?" Ik schudde mijn hoofd heen en weer om alles helder te krijgen en tilde toen Michelle's been moeiteloos op. We sleepte haar het bos in en legde haar zachtjes neer in de bosjes. Ik plukte een roos van de struik naast ons en legde die op Michelle's borst, die nooit meer op en neer zou gaan. Ik wierp Desteny een verschrikte blik toe toen we voetstappen hoorden. Snel griste ik de roos weer weg, die zou alleen maar voor meer bewijs zorgen. Snel verstopte we ons achter een dikke boom. Ik legde mijn vinger op mijn lippen en we hielden onze adem in. Ik luisterde naar de voetstappen, ze waren duidelijk niet van een vampier afkomstig. En inderdaad, nog geen halve seconde later kwam het gezicht van een wolfmeisje om de hoek van een rots. Ik herkende haar niet. Ze had een spitse snuit en donkere ogen. Ik drukte me tegen het harde boomschors aan toen ze riep; "Mich, wat is er aan de hand? Ik hoorde j..." Ze stokte midden in haar zin en haar ogen werden zo groot dat er rond de pupil overal wit te zien was. Een paar seconde stond ze zo, toen rende ze naar Michelle's lichaam toe en zakte daar ineen. Wanhopig polste ze Michelle's hartslag. zonder resultaten, haar schouders begonnen te schokken en ze begroef haar gezicht in Michelle's buik. Daarna begon ze hartverscheurend te snikken en mijn hart brak bij dit beeld. Desteny tikte me op mijn schouder en ik draaide mijn hoofd. Ze wenkte naar het bos achter ons. Samen slopen we geruisloos weg en begonnen toen te rennen. Ik haalde gejaagd adem en mijn enkel klopte, wat mijn hoofd licht maakte. Ik negeerde het en sprintte nog iets harder. We moesten daar zo snel mogelijk vandaan zien te komen, zo ver mogelijk. Na een kilometer of tien begon ik achter te lopen. We moesten even stoppen om mijn enkel recht te zetten. Toen ik het bot terug op zijn plaats had geduwd hoorde we de voetstappen weer, ze waren ver weg, maar wij moesten rennen. "Snel!" Fluisterde ik. Ik sprintte zo hard ik kon ,zonder te kijken waar ik heen ging zo ver als ik kon, weg van de voetstappen. "Luister Desteny, ze moeten mij hebben, jij hebt hier niets mee te maken, dat weten ze. Ga zo snel mogelijk terug naar school, het maakt niet uit welke route je neemt, ze zullen jou toch niet pakken nu." Legde ik op sneltrein tempo uit. "Ga! en als je er bent, houdt je je mond hierover, je verzint maar dat ik tragisch ben verscheurd door de wolven omdat ze net trek hadden." Dat was mijn afscheid, meer niet. Ik ging me niet verzetten tegen de wolven, daar had ik de kracht niet voor. Als Desteny zou verspreiden dat ik dood was, zouden ze de onderdirecteur bekronen tot nieuw schoolhoofd. Er schoot een golf verdriet door me heen toen ik aan hem dacht. 'vaarwel, ik houd van je, mijn gedoemde geliefde...' Mijn gedachte vervloog met de wind die door mijn oren suisde. De boodschap zou nooit aankomen, hij werd enkel stukgeslagen tegen de rotsen, net als ik waarschijnlijk straks...
Terug naar boven Ga naar beneden
https://bitsandbites.actieforum.com
Layley

Layley


Aantal berichten : 3
Registratiedatum : 18-05-12
Woonplaats : In de bossen

RPG profiel
Partner: Single

Born doomed. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Born doomed.   Born doomed. Icon_minitimevr jun 08, 2012 4:37 am

Michelle had ik al een paar dagen niet gezien. Ze zei dat ze van plan was eten te zoeken voor de roedel. Elke dag werd er eten gestolen van onze roedel waardoor dit gewoon een kans was van leven en dood. Het eten was broodnodig. Niet dat wij brood nodig hadden, wij leefde van levenloze vampiers. Er waren ook regels. Wij mochten niet aan de vampiers komen tenzij ze op ons terrein kwamen. Terwijl wij het liefst elk loslopende vampier hadden afgemaakt. Ik liep naar het bos, daar ging ze meestal heen als ze verdrietig was, diep in gedachten van de ruzies, het andere moment hoorde ik een harde wolven kreet. Die kwam me maar al te bekend voor. Ik rende door het eindeloos grote bos. Niet zient van een tak die over het pad verspreid was. Mijn voet bleef haken en met een klap belandde ik op de grond. Maar snel raapte ik me bij elkaar om mijn vriendin te zoeken. Weer gejank. Ik spitste mijn oren. Het zou waarschijnlijk beter zijn als ik in een wolf veranderde, maar dat zou riskant zijn; De geur van vampiers hing in de lucht zodat ik wist dat ik op onbevoegd terrein was. Ik koos er voor om mijn mensen gedaante vast te houden. Het gejank was op mijn trommelvlies gebrand en het galmde door mijn hoofd. Michelle. Ik moest haar vinden. Ik had haar zo gemist. We hadden al weken niet meer geroddeld over Avalina, die altijd op onverklaarbare wijze van de roedel wegliep en later weer terug kwam. We hadden al maanden niet meer naar mensen gekeken en lachend bestudeerd hoe ze zich gedroegen. Al dagen niet meer samen onze lunch gedeeld. Alleen maar ruzie gemaakt. Zij maakte zich ineens klaar voor een wraakaaval jegens een vampier, nee niet een vampier, dé vampier. De alpha, of hoe vampiers dat ook noemde. Ik had het uit haar hoofd gepraat maar ze bleef maar volhouden dat ze dit móest doen. Ik kreeg bijna tranen in mijn ogen, maar vermande mezelf. Ik moest haar niet straks huilend in de armen vallen, daar hield ze niet van. Gewoon doen alsof er niets gebeurd was. Bij de gedachte aan mijn beste vriendin, mijn alles, kreeg ik weer moed om door te gaan. Stel je voor dat er iets aan de hand was, stel je voor dat... Nee zo mocht ik niet denken. Ik moest doorgaan. Ik duwde struik naar struik opzij, totdat ik het bijna wilde opgeven. Ik riep haar. Haar naam, steeds wanhopiger. Ik zakte neer tegen een boom en stond toen meteen weer op. Nee, doorgaan zei ik tegen mezelf. Ik duwde de takken van de boom opzij, daar was ze. Ik kon er niets aan doen de tranen rolde over mijn wangen en lachte tegelijkertijd. Ik rende op haar af, omhelsde haar en drukte een kus op haar wang. "Mich! Ik heb uren naar je gezocht!"Ik was zó opgelucht dat ik pas na twee minuten omhelzen en gerustellene woordjes merkte dat ze niet reageerde. "Wat...? Mich..? Ik... Nee! Antwoord!" Ik voelde aan haar pols en voelde niets, haar lichaam was koud en stil. Haar ziel liet haar in de steek. "Mich.." Ik legde mijn hoofd tegen haar aan. Ik kon dit niet geloven. Nee, dit kon niet! Nee!. Mijn schouders schokte en de tranen rolde niet meer uit blijdschap over mijn wangen. Ik huilde en huilde, schudde haar door elkaar, riep haar naam, maar het bleef stil. Ik wist niet hoelang het duurde, maar ik wist dat de roedel me zocht en het niet eeuwig zo door kon gaan. Ik veegde met de rug van mijn hand langs mijn wang en haalde mijn neus op. Er hing een stinkende lucht rond deze plaats. Vampierlucht. Zij hadden dit gedaan. Het gevecht was niet goed afglopen. Als Michel ging, ging ik ook. Of ik moest in ieder geval wreken. Het verdriet verdween en maakte plaats voor een ander, krachtige emotie. Of ik het wilde of niet, ik wierp één laatste blik op mijn Michelle en rende toen weg. Ik kon er niets aan doen. Het was de drang. Ik wilde niets liever dan bij haar blijven, ook al reageerde ze niet. Toen rook ik de vampiers weer en kon ik me alleen nog maar concentreren op die lucht. Op het spoorzoeken. Dit was geen spelletje, dit was een dodelijke en gevaarlijke spele. Waarin slechts één iemand zou overleven. Ik zou samen met Michelle gaan, of die rotwezens die haar dit hadden aangedaan, ons voor altijd hadden gescheiden, te vermoorden en een vreselijk langzame, pijnlijke dood te bezorgen. Ik was er één op het spoor. Was het die baas? Zij had het gedaan, misschien had ze een paar handlangers, maar háár moest ik hebben. Ik rende en rende totdat Michelle mijn gedachte had verlaten, ik was bang haar voor altijd te vergeten, maar rende door. Ik zag haar. Ze rende tussen de bomen, was dat die vampier alpha? Haar zou ik pakken, die rooie. Ik zou niet stoppen voor ik haar had.

// Moewahaha!
Terug naar boven Ga naar beneden
Avalina

Avalina


Aantal berichten : 74
Registratiedatum : 16-05-12
Leeftijd : 26
Woonplaats : Overal en Nergens

RPG profiel
Partner: Leave me or take me, but take me how I am!

Born doomed. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Born doomed.   Born doomed. Icon_minitimedo aug 09, 2012 8:55 am

Ik rende.
Dat was het enige wat ik besefte. Ik rende zo hard dat de kussentjes onder mijn poten de grond nauwelijks raakte. Ik moest... ik moest Kate redden, ook al moest ik Layley daarvoor doden. Layley was altijd gemeen tegen mij geweest, samen met Michelle. Ik had geen idee wat er met Michelle gebeurd was. En Kate was nooit onaardig tegen me geweest. Misschien had Michelle haar al vermoord, maar dan zou ze al terug zijn bij het meer. De gedachte vlogen door mijn hoofd en ik vloog over de bosgrond. Ik bleef even staan bij een splitsing, een fractie van een seconde, om de geuren op te snuiven. Het was er volgens mijn reukzin nog niet te laat voor Kate te redden, ze waren hier geweest, een wolf en twee vampiers, de stank van beide hing in de lucht. Mijn wolven verstand verloor steeds meer herinneringen aan het mens-zijn, ik moest opschieten. Maar mijn poten trilde en ik kon bijna niet sneller. Ik had al lang niet meer gegeten en al nog langer geen vampier... Nee. Stop Avalina. Niet doen, zij zijn je vrienden. Onthoud wie de vijand is, altijd al geweest is. Toen zag ik iets tussen de bomen, eindelijk. Een wolf, zwart met ogen zo bruin als de eindeloze rij boomstammen in ons thuis, Layley. En ik zag ook een menselijke gedaante met rood haar en nog rodere ogen. Alles in me schreeuwde; gevaar. gevaar gevaar... Eten? Maar ik negeerde het en gromde mijn tanden bloot naar Layley. Ze boog haar kop naar me toe en leek op het punt om Kate aan te vallen. Ik gromde nog een keer en liet dit keer mijn bek open staan om haar te bijten, zodra ze zich verroerde. Nee nog beter, nu. Ik stortte me naar voren en beet in haar flank terwijl ze zich jammerend probeerde los te maken. Ik viel haar aan en zette mijn verstand op nul. Zij was de vijand, de rest bestond niet. Vijand, vijand, vijand. Layley lag nu onder me en ik stopte met bijten, maar gromde nog steeds naar haar. Ik kon maar een woord bedenken. Vijand.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud





Born doomed. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Born doomed.   Born doomed. Icon_minitime

Terug naar boven Ga naar beneden
 
Born doomed.
Terug naar boven 
Pagina 1 van 1
 Soortgelijke onderwerpen
-
» Born as a hunter

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Bits and bites :: Schoolterein :: De waterval-
Ga naar: