Bits and bites
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.

Bits and bites

Kruip in de huid van jou karakter en breng een bezoek aan Bloody High!
 
IndexPortalLaatste afbeeldingenZoekenRegistrerenInloggen
Soms kan het zo zijn dat je niet kunt inloggen omdat de gebruikersnaam die je hebt gekozen al bestaat en dat je er een een punt of cijfer achter hebt gezet. Houd er rekening mee met inloggen dat het zo kan zijn dat we het leesteken hebben weggehaald.

 

 Straf van de abnormale

Ga naar beneden 
4 plaatsers
Ga naar pagina : 1, 2  Volgende
AuteurBericht
Desteny

Desteny


Aantal berichten : 195
Registratiedatum : 11-05-12
Woonplaats : Ergens op de wereld...

RPG profiel
Partner: Bjorn

Straf van de abnormale Empty
BerichtOnderwerp: Straf van de abnormale   Straf van de abnormale Icon_minitimeza mei 19, 2012 7:01 am

Helaas was ik hiereen gestuurd. Het was ook gewoon een slecht plan.
Als ik dacht dat ik hiermee wat kon bereiken had ik het mis. De lerares voor *** uitschelden was het laagste wat ik kon doen.
Het begon ermee dat ik mijn vhw niet af had *vampirehomework*. Ik moest het huiswerk deze keer 10 keer maken.
Maar dat was voor mij ook nog eens teveel. Dat ik gestuurd werd naar Kate was ook wel begrijpelijk. Zij was de meest irritante, strengste abnormale directrice die ik kende.
Terug naar boven Ga naar beneden
Kate
school medewerker
school medewerker
Kate


Aantal berichten : 317
Registratiedatum : 10-05-12
Leeftijd : 25
Woonplaats : Nederland =D

RPG profiel
Partner: Love, you make me feel Iam alive again. But I don't know if that's a good feeling...

Straf van de abnormale Empty
BerichtOnderwerp: Onverwachts bezoek.   Straf van de abnormale Icon_minitimedi mei 22, 2012 2:43 am

// Nou bedankt. Wink

Ik zat voor de spiegel op mijn zachte pianokruk. Af en toe draaide ik een rondje en tikte ik met mijn nieuwe hakken op de grond. Ze waren rood, wat een prachtige kleur. In een seconde bracht ik mijn haar in model en gaf een knipoog naar mijn spiegelbeeld. Mensen schenen veel met hun uiterlijk bezig te zijn. Hmm.. hopelijk vond hij het goed genoeg, de onderdirecteur had me een paar keer bevolen dat ik er zo menselijk mogelijk uit moest zien. Hij smeerde me van alles aan, van gezichtsverf tot ringen waarmee je je oor hoorde te door boren. Niet dat ik naar hem hoefde te luisteren, maar ik deed het voor zijn plezier. En ik moest bekennen, naarmate ik het vaker deed werd het steeds leuker. Ik schrok me een ongeluk toen er op de eikenhouten dikke deur werd geklopt. Snel rukte ik de ringen uit mijn oorlellen en sprong in mijn gewone schoenen voor ik de deur open deed. Voor de deur stond een meisje, ze was er vast uit gesteurd. Ik keek haar enige tijd aan en besloot toen dat ik in een goed humeur was. "Kom binnen, wil je een kopje bloed? Kan ik iets voor je doen?" Ik liet haar binnen en schopte snel de restanten van daarnet onder mijn bureau en schoof een stoel voor haar aan. Ik kuchte en liep naar mijn eigen stoel. Hopelijk had ze het niet gezien...
Terug naar boven Ga naar beneden
https://bitsandbites.actieforum.com
Desteny

Desteny


Aantal berichten : 195
Registratiedatum : 11-05-12
Woonplaats : Ergens op de wereld...

RPG profiel
Partner: Bjorn

Straf van de abnormale Empty
BerichtOnderwerp: Gebabbel   Straf van de abnormale Icon_minitimewo mei 23, 2012 5:12 am

Ik wou niet naar binnen, ik was braaf en had nooit iets verkeerds gezegt.
Ik klopte op de deur. Ik kwam binnen en er werd me een kopje bloed aangeboden, 'lekker"
Ik hoopte op ook nog een koekje maar dat kwam er niet van. Ze vroeg waarom ik hier was. "ik heb de leraar voor *** uitgescholden". De directrice keek mij geschrokken aan. Ik wist dat het niet kon. Maar waarom deed ik het dan. Gelukkig was Kate heel aardig, er kwam toen veel gebabbel
Terug naar boven Ga naar beneden
Kate
school medewerker
school medewerker
Kate


Aantal berichten : 317
Registratiedatum : 10-05-12
Leeftijd : 25
Woonplaats : Nederland =D

RPG profiel
Partner: Love, you make me feel Iam alive again. But I don't know if that's a good feeling...

Straf van de abnormale Empty
BerichtOnderwerp: Re: Straf van de abnormale   Straf van de abnormale Icon_minitimedo mei 24, 2012 4:28 am

Desteny keek hoopvol naar me toen ze het kopje bloed aannam. Ik snapte het in de eerste instantie niet, maar toen het kwartje viel zei ik; "het spijt me, ik heb alleen maar mensen eten, voor als ze hier komen controleren. Ik gaf haar een overdreven knipoog. Ja, ik was vandaag echt in een goede bui. Maar Desteny moest trouwens eerst nog vertellen waarom ze hier was... Het was lang stil. Ik schoof heel onopvallend de spullen van daarnet nog wat verder onder mijn bureau. Ik schrok van Desteny's stem. "Ik heb de leraar voor een *** uitgescholden." Wat had ze gedaan?! Ik keek haar een tijdje ongelovig aan. Toen schudde ik kort mijn hoofd en herstelde mijn blik. Dat was nog niet eens zo heel erg, maar ik had het gewoon niet verwacht van haar. Ze was altijd zo braaf... Goede cijfers, rustig in de klas, best beleef... Ja, dat akkefietje tijdens mijn les toen ze dat kind aan had telde niet mee, dat wilde ik liever vergeten. "Waarom heb je dat gedaan?" Vroeg ik kalm en rustig met nadruk op elk woord terwijl ik haar ernstig aankeek.
Ik zuchtte even en legde een stapel proefwerken op zijn kop, zodat Desteny niet kon zien waar de exames voor haar volgende jaar over ging, ik moest nu eenmaal voorzorgsmaatregelen nemen met studenten met zo'n goed geheugen. Ik keek haar weer doordringend aan en naam ondertussen een slokje van mijn kopje met bloed. Ik volgde haar blik, die uitkwam bij mijn inloop kast. Snel liep ik ernaar toe, met tikkende geluidjes van mijn ravenzwarte pumps en trok het gordijntje dicht. "Ja, het is overbodig, maar ik kan maar beter elke maatregel nemen als het over geheimhouding gaat." Ik glimlachte naar Desteny die me vol ongeloof aankeek. Een paar maanden gelden vond ik het ook onzin, maar de onderdirecteur had er zo ingebrand dat ik er zo menselijk mogelijk uit moest zien, dat ik het zelf was gaan geloven. "De onderdirecteur weer..." Ik gaf Desteny nog een knipoog. Toen ik zijn naam uitsprak, gebeurde er iets raars in mijn lichaam. Het werd een beetje licht in mijn hoofd en ik kreeg er buikpijn van. Ik moest bekennen dat het niet onprettig voelde, maar meer alsof er duizenden kleine vlindertjes overal in de binnenkant van mijn lichaam liepen. Wanneer had ik dit voor het laatst gevoeld? Ik wist het niet eens meer, volgens mij nooit. Dit was meer dan zenuwen... dit was.. dit was.. verliefd zijn? Was dat het? De schok die door mijn lichaam ging liet me de tafel vastgrijpen om niet te vallen. Nee, nee.. dit kon niet... dit mocht niet want... want... Ik kon niet eens meer helder nadenken. Want.. want... ik was een vampier! die hadden toch geen gevoelens? Ja, als hun arm of ander lichaamsdeel van je lijf werd gerukt voelde je pijn, en je voelde pijn wanneer je vreselijke dorst kreeg. Maar dit? Ik werd me langzaam bewust van dat er nog iemand in de kamer zat. "Eeh... Ja, dus..." Ze had het door. ze had het echt wel door. Ik wist niet hoe ik dit recht zou moeten praten. "Nou, geef toe, hij is toch best een lekker ding?" Jep, nu had ik het verpest.
Terug naar boven Ga naar beneden
https://bitsandbites.actieforum.com
Desteny

Desteny


Aantal berichten : 195
Registratiedatum : 11-05-12
Woonplaats : Ergens op de wereld...

RPG profiel
Partner: Bjorn

Straf van de abnormale Empty
BerichtOnderwerp: Love   Straf van de abnormale Icon_minitimedo mei 24, 2012 9:40 pm

Kate keerde de proefwerken om, als ik nou kon zien of ik overging.
Toen kate over de onderdirectrice begon werd ze rood.
Ze gaf me een knipoog. Toen ze de naam van hem uitsprak voelde ik een ongemakkelijk moment.
Ik tikte haar op haar schouder.
'En wat vind u van hem?'. Ze keek me ongemakkelijk aan. "dat zijn schoolzaken".
Maar dit waren geen schoolzaken. Dit ging om de gevoelens van Kate.
En ik had haar nog nooit zo verliefd gezien. "Mevrouw, als u verliefd bent kan ik u wel helpen om hem voor u te winnen.
Maar zij ontkende voor de zoveelste keer de gevoelens voor hem.
Terug naar boven Ga naar beneden
Kate
school medewerker
school medewerker
Kate


Aantal berichten : 317
Registratiedatum : 10-05-12
Leeftijd : 25
Woonplaats : Nederland =D

RPG profiel
Partner: Love, you make me feel Iam alive again. But I don't know if that's a good feeling...

Straf van de abnormale Empty
BerichtOnderwerp: Re: Straf van de abnormale   Straf van de abnormale Icon_minitimedo mei 24, 2012 10:45 pm

"mevrouw als u verliefd bent kan ik u wel helpen hij voor u te winnen." Desteny was te slim. Al mijn leerlingen waren dat. Ik beet op mijn lip en boog mijn hoofd, als een jong schoolmeisje dat bekend dat ze heeft afgekeken. Als ik kon blozen, had ik dat nu gedaan. Met de gedachte van hem in mijn hoofd. Ik wist zijn naam niet eens, hij was gewoon 'de onderdirecteur.' En ik was voor hem gewoon 'Mevrouw Keteniss.' Zelfs het meisje dat hier tegenover me zat kende ik beter dan 'de onderdirecteur.' Eerst wilde ik Desteny straffen, maar daar had ik geen enkele rede toe. Ze was gewoon ergens achtergekomen, eerder dan ikzelf. Ik had het gewoon ontkend en weggestopt. Ik kon niet meer nadenken met hem in mijn hoofd. Ik haalde een paar keer diep adem en zei toen; "Ik weet zijn naam niet eens." met een grafstem. Ik bereide me voor op hoe Desteny me ging uitlachen. Dat zou ze vast en zeker doen, ik leek wel een schoolmeisje die de leeftijd van veertien had een jongen praatte. Ik fronste en schopte mijn schoenen uit om plaats te maken voor de rode hakken en ik trok de uitdagende jurk over mijn hoofd. Waarom zou ik het nog verbergen, Desteny wist het toch al. Ik knipperde verleidelijk met mijn wimpers. "En?" Ik lachte. Desteny keek nog al alsof ik gestoord was. Dat was ik waarschijnlijk ook. "geen woord hierover!" siste ik. "Maar ik denk dat je me best goed kunt helpen." Ik glimlachte naar haar. Dit zou wel eens wat verandering in mijn saaie leven kunnen brengen...

//weet nixxx pig
Terug naar boven Ga naar beneden
https://bitsandbites.actieforum.com
Desteny

Desteny


Aantal berichten : 195
Registratiedatum : 11-05-12
Woonplaats : Ergens op de wereld...

RPG profiel
Partner: Bjorn

Straf van de abnormale Empty
BerichtOnderwerp: Enthousiast.   Straf van de abnormale Icon_minitimeza mei 26, 2012 9:53 pm

Ze werd rood, in iedergeval zo rood als een vampier kon zijn. Ze wist zijn naam niet eens. Dit was een hele shok. Alleen daar moest snel verandering in komen. "En?" zei ze. Ze knipperde verleidelijk met haar ogen. Het zag er belachelijk uit. Ik deed heel mijn best om niet raar te kijken. al zag het er echt niet uit. Ze trok haar jurk over haar hoofd. Ik trok hem eraf. Ze keek me zenuwachtig aan. Alsof ze een antwoord verwachtte. "Geen woord hierover" siste ze fel. even schrok ik. Maar toch vond ik het best melig. Dat de directrice verliefd was op de onderdirecteur. Tot ze zei "Maar ik denk dat je me best goed kunt helpen.". Ik keek blij op. "Geef je telefoon is!"Ze keek me verbaast aan. "Waarom?". Ze keek me heel verbaast aan. "Ik moet nodig iemand bellen!". Met een verbaaste blik gaf ze haar mobiel. Ik bekeek de telefoonlijst. Daar stond het nummer van de onderdirecteur. Ik klikte op groen en hield de mobiel aan mijn oor. "Piep Piep Piep, hallo met Daan" klonk er aan de telefoon. Ik zette een hoog stemmetje op. "Hai, met kate, ik had nog wat leuke ideetjes voor de school, kunt u over een uurtje plaatsnemen aan mijn bureau?".
Even was het stil aan de andere kant van de lijn. Ik hoorde wat geruis en geblader. "Oke, tot zo!"Kate hing bijna half aan mijn oor. Ik stak blij een duim op en fluisterde. "Over een uur is hij bij jou om jou nieuwe schoolplannen te bespreken." Opgelucht hing ik op en ik hoorde de directrice heel erg giechelen."Het is gelukt" zei ik enthousiast.
Terug naar boven Ga naar beneden
Kate
school medewerker
school medewerker
Kate


Aantal berichten : 317
Registratiedatum : 10-05-12
Leeftijd : 25
Woonplaats : Nederland =D

RPG profiel
Partner: Love, you make me feel Iam alive again. But I don't know if that's a good feeling...

Straf van de abnormale Empty
BerichtOnderwerp: Aaaah!!   Straf van de abnormale Icon_minitimezo mei 27, 2012 9:28 pm

Ik zag aan Desteny's gezicht dat ik er idioot uit zag. Ik draaide me om en keek in de spiegel. Mijn spiegelbeeld had een lijkbleke huid, haar gezicht was onder gesmeerd met een dikke laag verf. Hij vond dat toch juist leuk? Ze wreef met haar vinger een klein beetje van mijn wang en wimpers af. Misschien was het een beetje overdreven... De rode jurk die ze aan had stak fel af tegen haar huid. Ze likte over haar lippen, ik kreeg er dorst van. En de schoenen stonden haar super goed. Ik draaide me weg van haar. Als Desteny me ging helpen konden we het beter op haar manier doen. "Geef je telefoon is." Verbaasd keek ik naar Desteny. "waarom? Je gaat toch niet..." Maar voor ik het wist had ze de telefoon al uit mijn hand gegrist. "Ik moet nodig iemand bellen." Ik had zo'n donkerbruin vermoeden wie die Iemand was... Desteny hield de telefoon tegen haar oor en ik hoorde dat hij overging, daarvoor hoefde ik niet met dat ding aan mijn oor te zitten. "Hallo met Daan." Daan. Daan? was dat ... zijn naam? Ik knipperde met mijn ogen en ging wat dichterbij de telefoon staan. Het was zijn stem. Ik kreeg een warm gevoel van zijn stemgeluid. "Hai met Kate, ik had nog wat leuke ideetjes voor de school, kunt U over een uurtje plaatsnemen aan mijn bureau?" Ongelovig staarde ik Desteny aan. Dat kreng dacht dat ze mij kon imiteren! Al snel hing ik half aan Desteny's oor om zijn stem te horen. "Oke, tot zo!" Zijn stem... Ik kon het niet omschrijven, ik had er geen woorden voor, ik had er enkel een gevoel voor wat al een paar eeuwen op de loer lag in mijn onderbuik en nu even zijn hoofd de hoek om stak. Het was niet meer dan... Hemels! Ook al wist ik niet hoe dat voelde. Ik had geen hiernamaals nodig, als ik hem maar kreeg. Ik zuchtte diep toen de verbinding werd verbroken. Desteny stak haar duim omhoog en fluisterde; "Over een uur is hij bij jou om jou nieuwe school plannen te bespreken." Ik haalde nog net de tafel en greep de rand vast. Ik pakte een pen en kneep die fijn. Toen gilde ik het uit. Snel sloeg ik mijn hand voor mijn mond toen er iemand twijfelend op de deur klopte. "Niets aan de hand!" Riep ik naar de deur. Gelukkig stierven de voetstappen weg. "Maar... maar ik heb helemaal geen school plannen... en.. en wat moet ik aan! O nee, wat moet ik aan! Hoe moet ik een woord over mijn lippen krijgen..." Ik kneep zo hard in de rand van de tafel dat ik er ineens een stuk van in mijn hand had. Oeps... Nou ja, die was toch al aan vervanging toe. Ik liet het stuk uit mijn handen vallen en liep naar de inloop kast. Verwoed begon ik stapeltjes te maken van wat een kleding optie zou kunnen zijn. "Desteny..? Wat moet ik in vredesnaam aan?!" Vroeg ik aan haar. Het was gestoord. Het hele plan. Het leerling-helpt-een-leraar- idee. Maar wat kon ik anders? Mijn hele leven met die gevoelens rond blijven lopen? Ik had het gevoel dat ik dan zou ontploffen. Dus had ik Desteny nodig. En wat kleding...
Terug naar boven Ga naar beneden
https://bitsandbites.actieforum.com
Desteny

Desteny


Aantal berichten : 195
Registratiedatum : 11-05-12
Woonplaats : Ergens op de wereld...

RPG profiel
Partner: Bjorn

Straf van de abnormale Empty
BerichtOnderwerp: De perfecte kleding   Straf van de abnormale Icon_minitimewo mei 30, 2012 5:05 am

Ze flipte zowat uit. Ze pakte haar blauwe lievelingspen en brak hem van de zenuwen door midden. Toen sloeg ze een harde kreet die door de hele school te horen was. Er werd op de deur geklopt. Ik keek geschrokken om. Er wou blijkbaar iemand weten wat er aan de was. Ik wist niet hoe we ons hieruit konden redden. Maar Kate riep net optijd "Niks aan de hand!" Opgelucht hoorde ik de voetstappen weglopen. Ik wist namelijk niet hoe ik de gil van Kate kon verklaren. Misschien kon ik zeggen dat er een spin rondliep. maar iedereen wist dat wij niet bang waren voor spinnen. Spinnen eerder voor ons. ze liep richting haar inloopkast. Ze verdween er in... Opeens vloog er een blauwe galajurk uit de kast. En daarna een rood topje. Die belandde bijde op mijn hoofd. Even dook ze met haar hoofd langs de kast. Ze riep wanhopig "Desteny... Wat moet ik in vredesnaam aan?". Ze dook weer terug in de kast en er werd een paar hakken naar me gesmeten. "Auw!!!" Even ging er een lading pijn door mijn lichaam. Maar toen ik Kate van alles uit de kast zag trekken. Moest ik eigenlijk toch wel lachen. Ik moest haar toch wel helpen. Ik liep de enorme witte kast in en bekeek haar mooie kleding. "En dit dan?, dit witte jurkje!" Ze keek me verbaast aan "daar heeft hij me al duizende kerenin gezien!!!" Ik hing hem terug aan het haakje en zocht verder. Aan het einde van de kast zag ik een groen topje, met een wit vestje erover. Dit was sexy, en toch zei het niet "ik heb me expres mooi gekleed." Het was gewoon een alledaagse kleding. ik haalde het setje uit de rij met kleding en liet het enthousiast zien aan Kate. "Kijk, dit is toch mooi, zou Daan dit mooi vinden?"
Terug naar boven Ga naar beneden
Kate
school medewerker
school medewerker
Kate


Aantal berichten : 317
Registratiedatum : 10-05-12
Leeftijd : 25
Woonplaats : Nederland =D

RPG profiel
Partner: Love, you make me feel Iam alive again. But I don't know if that's a good feeling...

Straf van de abnormale Empty
BerichtOnderwerp: Re: Straf van de abnormale   Straf van de abnormale Icon_minitimevr jun 01, 2012 6:07 am

"Het spijt me!" Riep ik toen ik vanachter me een kreet van pijn hoorde. Die hakken zouden nog niet eens een schrammetje in haar sterke, dikke huid maken. Ik glimlachte even. Dit was bizar. Ik bleef zoveel mogelijk kleding uit mijn kast gooien, tot de gedachte dat Daan hier over een uurtje al zou zijn, tot me doordrong en me misselijk maakte. Zuchtend bekeek ik de enorme stapel kleding. Desteny liep de kast binnen en bekeek met grote ogen mijn kleding voorraad. "Hoe langer je leeft hoe meer idiote zooi je moet gaan kopen om van je nutteloze geld af te komen. Het wordt steeds meer!" Ik knipoogde nog een keer naar haar. "En dit dan?, dit witte jurkje!" Ik schudde mijn hoofd. "Nee! daar heeft hij me al duizenden keren in gezien." Desteny hing het jurkje teleurgesteld terug in een van de rekken en liep verder, kritisch mijn kleding bekijkend. Haar blik bleef telkens eventjes hangen bij elk kledingstuk, waardoor de stilte lang duurde. Ik zuchtte en ging op mijn menselijke trekjes oefenen, ik wisselde bijvoorbeeld vaak van houding, knipperde regelmatig met mijn ogen en haalde om de seconde een keer adem. Allemaal dingen waar wij vampiers ons helemaal niet mee bezig hoefde te houden, evenals geld, kleding, scholen en dates. Maar omdat ik toch al vegetarisch aan het worden was, kon ik net zo goed nog menselijker worden. Het beviel goed. Ik hoefde geen onschuldige mensen meer open te scheuren en ik voelde me steeds vrolijker. Nadat ik een paar keer had gedaan alsof ik vreselijk erge zin had in een stuk taart (vreselijk spul!) besloot ik dat ik beter kon oefenen voor de date. Ik liep naar de spiegel en gaf haar een knipoog. Ik rolde mijn vingers in mijn haar en speelde ermee. Ik liet mijn handen weer naar benden vallen, ik zag er idioot uit. Ik probeerde nog de knipper-verleidelijk-met-je-wimpers-truck, maar daar hield ik al snel mee op toen mijn ogen begonnen aan te voelen als (dacht ik) die van een mens. Ik snapte niet hoe ze het vol hielden om heel de tijd die oogleden op elkaar te duwen en voelde iets van bewondering dat ik meteen wegstopte. Het hoorde mijn voedsel te zijn, niet mijn voorbeeld. Het viel me op dat Desteny linksachter in de ruimte, vlak bij mijn favoriete jurk langer bleef staan dan gebruikelijk en ik draaide me vrolijk om. "Aah, je hebt mijn mooie jurk gevonden, maar daar heeft hij me ook al een aantal keren in gezien..." Ik viel stil toen Desteny mijn rode jurk voorbij liep en een groen topje met een wit vestje eroverheen uit het rek. Het was sexy en toch zou ik het ook aan kunnen hebben op een gewone schooldag, het was niet te uitdagend. Vragend hield Desteny het omhoog. Het zou er niet uit zien alsof ik me speciaal voor deze gelegenheid zo gekleed had. En bovendien had ik al besloten dit op Desteny's manier te doen. "Kijk, dit is toch mooi?" Vroeg Desteny enthousiast. Ik keek haar glimlachend aan, als teken dat ik hier groen licht voor gaf. "Zou Daan dit mooi vinden?" Daan. O God, ik moest hem straks ook nog onder ogen komen. Ik knikte stijfjes en kreeg daarna een spontaan een inside panic attack. Ik wist niet dat vampiers in shock konden raken, nu dus wel. Mijn ademhaling versnelde, ik had geen idee waarom ik opeens zo belachelijk idioot deed. Ik bleef maar staren naar het topje dat Desteny in haar hand hield terwijl binnenin me een soort vulkaanuitbarsting plaatsvond, die geen gloeiend hete lava verspreidde, maar een miljoen piepkleine vlindertjes, de allemaal tegen mijn buik aan begonnen te fladderen. Er was geen ontkennen meer aan; ik werd gek van liefde.

------------------------
Straf van de abnormale Tek4fc3b6fca21399258994
You make me thirsty. Twisted Evil
Terug naar boven Ga naar beneden
https://bitsandbites.actieforum.com
Desteny

Desteny


Aantal berichten : 195
Registratiedatum : 11-05-12
Woonplaats : Ergens op de wereld...

RPG profiel
Partner: Bjorn

Straf van de abnormale Empty
BerichtOnderwerp: Idee   Straf van de abnormale Icon_minitimevr jun 01, 2012 10:24 pm

Toen ik de naam Daan uitsprak, zag ik een golf van wanhoop gaan door Kate. Ze piepte zacht. Hoe kon een vampier zo verliefd zijn. Dat leek me gewoon bijna onmogelijk. Misschien kon ik de naam beter voor me houden. Ik wou niet dat Kate volkomen zou flippen. Ik zag Kate absurd knipperen. Haar wimpers sloegen meerdere keren naar beneden. In haar keel zag ik een bol van lucht verschijnen. En zo snel als hij kwam verdween hij ook weer. Daar had ik helemaal niet aan gedacht, de menselijke trekjes. Daan was natuurlijk geen vampier. "Het ziet er goed uit! Alleen het knipperen moet je om de 2 seconden, en niet om de minuut." Ik vond het maar raar. Knipperen, dat had toch geen doel. En het was ook nog eens heel irritant. Die seconden dat je je ogen dicht had, had je misschien weer eens iets interresants gemist. Ik bekeek haar schoenen. Haar hakjes waren mooi, maar hadden geen opvallende kleuren. Daarom vloekte het ook bij het kleurrijke t-shirt. Met grote passen liep ik de inloopkast in. Overal lag kleding. In die 125 jaar zeker veel gespaard. "Waar liggen eigenlijk je schoenen, heb je die wel? Behalve die dan, die vloeken vreselijk" Ik wachtte op een antwoord maar kreeg er geen. Toen keek ik op vanuit de kast. Ze was wat aan het bladeren in haar agenda. Vast opzoek naar een uitweg voor de date. Ik begreep niet waarom ze zenuwachtig was, we hadden nog een vol uur. Ik keek op de klok. Opeens snapte ik het. Nog maar een half uur. We hadden er een half uur over gedaan. Ze liep naar het pashokje me de uitgekozen kleding. Ik ging achter Kates bureau zitten. En draaide plezierig een rondje. "Wheee!" Maar helaas moest ik verder aan het werk. Ik scheurde een blaadje uit de agende van Kate en schreef een leuk schoolplan op. Een schoolreisje in het bos. Een soort kamp. Dat zou dan de eerste keer zijn in 95 jaar. "Is een schoolreisje geen leuk plan?" Zelf was ik redelijk onder de indruk van mijn idee. Een schoolreisje in de ardene.
Terug naar boven Ga naar beneden
Daan
school medewerker
school medewerker
Daan


Aantal berichten : 50
Registratiedatum : 22-05-12
Leeftijd : 25
Woonplaats : Anywhere!

RPG profiel
Partner: Kittycat, just say 'I do!' because that's all I want you to.

Straf van de abnormale Empty
BerichtOnderwerp: telefoontje   Straf van de abnormale Icon_minitimema jun 04, 2012 7:06 am

Ik zat aan mijn bureau en had nog stapels werk te doen. Zuchtend zette ik mijn leesbril af en stopte hem terug in het doosje. Ik wilde net opstaan om eventjes pauze te houden na al dat nakijk werk, toen mijn telefoon begon te rinkelen. Verbaasd pakte ik hem op en tikte het groene pictogram aan. Het was Kate. Maar haar stem klonk raar. Vreemd, verdacht. Maar goed. Misschien was ze wel verkouden. Kon dat? "Hai, met kate, ik had nog wat leuke ideetjes voor de school, kunt u over een uurtje plaatsnemen aan mijn bureau?". Ik bladerde in mijn agenda, hoewel ik wist dat ik kon. "Oke, tot zo!" Kate die ideeën had? Ik grinnikte en klapte de deur dicht. Ik was nog nooit in het kantoor van Kate Keteniss geweest. Het zal wel groter zijn dan dat van mij, ze had een hogere status. Voorzichtig liep ik door het smalle gangetje naar de buiten deur. Ik wilde zo min mogelijk geluid maken, maar waarschijnlijk klonk het in hun oren als olifanten stappen. Ik vond het eigenlijk niet prettig mijn kantoor uit te zijn sinds ik wist wat ze waren... bloed drinkers. Gelukkig was er sinds ik hier was een nieuwe regel opgesteld. Het drinken van menselijk bloed was op een straal van vijfhonderd kilometer afstand ten strengste verboden. Iedereen die zich er niet aan hield, kon de doodstraf verwachten. Kate had me uitgelegd dat alleen de weerwolven vampiers konden vermoorden, en ik vond ze bijna aardig. Tot ik hoorde dat ze ook wel eens mensen namen als voorgerecht... Kat was weliswaar de aardigste vampier die ik kende, maar het bleven dodelijke monsters. Ik voelde me er natuurlijk niet zo prettig in deze school, maar voor ik in de gaten had wat er aan de hand was, had ik mijn contract om hier te blijven werken al ingevuld. En nu bleek mijn baan best leuk. Beetje keten met Keteniss... Wel gezellig. Ik fronste mijn wenkbrauwen even toen ik merkte dat ik wel erg veel over haar nadacht. Ik wuifde de gedachten weg en liep naar buiten voor een frisse neus.

// fwiet fwjiew I love you
Terug naar boven Ga naar beneden
Kate
school medewerker
school medewerker
Kate


Aantal berichten : 317
Registratiedatum : 10-05-12
Leeftijd : 25
Woonplaats : Nederland =D

RPG profiel
Partner: Love, you make me feel Iam alive again. But I don't know if that's a good feeling...

Straf van de abnormale Empty
BerichtOnderwerp: Paniekaanvallen.    Straf van de abnormale Icon_minitimedi jun 05, 2012 7:05 am

Ik snakte naar adem (wat ik normaal gesproken nooit deed) en kneep het hangertje van het vestje tot gruis. Verbijsterd keek ik naar beneden. Oeps... Nou ja, Het was het belangrijkste dat ik deze kleding heel hield. Ik piepte zacht. Een idioot wanhopig piepje. Ik sloeg vlug mijn hand voor mijn mond en kuchte kort. Ik moest me herstellen voor Desteny het zou zien. Ik trok mijn gezicht weer in de plooi en stak mijn kin omhoog. Aan de scheve glimlach op Desteny's gezicht was te zien dat ze het allang begrepen had, misschien nog wel eerde dan dat ik het zelf doorhad. "We hadden een deal." De manier waarop ik het zie was iets tussen grommen en sissen in, zoals ik altijd deed wanneer ik het echt meende. Ik deed het om haar eraan te herinneren dat ze haar mond moest houden over dit. Hopelijk had ze het begrepen. Goed begrepen. Ik zuchtte diep en draaide me weer om naar de spiegel om een paar keer te oefenen. Ik knipperde een paar keer mijn mijn ogen, bewoog zoveel mogelijk. Het knipperen vond ik nog wel het meest vervelende, het voelde zo gehandicapt. Bijna zo erg als blind zijn, leek mij. En dan was ik ook nog als de dood dat ik iets belangrijks miste. Stel je voor! Ik snapte niet hoe mensen dit vol hielden. "Het ziet er goed uit! Alleen het knipperen moet je om de 2 seconden, en niet om de minuut." Ook dat nog. Dat kon toch niet om de twee seconde? Jeetje, mensen waren echt heel onwetend. Ik snapte wel waarom de meeste (Daan natuurlijk niet, maar daar moest ik niet aan denken, anders kreeg ik straks weer een paniekaanval) niet eens wisten dat vampiers bestonden. In een halve seconde konden we een afstand van honderd meter overbruggen, en in nog minder tijd was een keel al doorgescheurd. Ze moesten echt beter op letten. Om niet te geïrriteerd te raken trok ik het shirt met vestje over mijn hoofd heen en bekeek mezelf. Ik glimlachte, Desteny had een goede smaak. Zij liep weer door de kledingkast te zwoegen en ik keek alleen maar toe. Plotseling hoorde ik de klok zo opvallend hard tiktakken dat ik paniekerig naar het blauwe ding boven de spiegel keek. Lieve help. Nog een halfuur. Nog een halfuur! Dat was werkelijk veel te weinig tijd! Ik flitste naar mijn bureau en schoof alles aan de kant. Het moest er hier fatsoenlijk uit zien. Ik bladerde vluchtig mijn agenda door. Ik wist niet waarom ik dat deed. In de hoop dat ik iets anders te doen had? Ik schudde mijn hoofd. Ik moest het niet ontwijken, daar kreeg ik alleen maar last van. Ik klapte mijn agenda dicht en liep terug naar Desteny. Ik greep de verdere kleding, sieraden en schoenen uit haar handen en schopte de deur naar mijn slaapkamer (tja, waarom had ik die?) open. Snel trok ik alles aan en bekeek mezelf weer. Ik vlocht mijn haar in, maakte een staart, een knot en liet het toen weer loshangen. Zuchtend liep ik weer naar de deur en probeerde niet al te duizelig te worden bij het zien van mijn bed, ongebruikt, netjes opgevouwen, fris ruikend... Stel je voor dat Daan en... Nee! niet aan denken. Misschien (en die kans was best groot) wilde hij helemaal geen relatie met een monster dat elk moment zijn keel open kon scheuren. Natuurlijk zou ik dat nooit doen, maar ik snapte best dat hij er bang voor was. Desteny zat op mijn bureaustoel en draaide plezierig een rondje. Ik trok mijn wenkbrauwen op. Een kind. Dat kind moest mij helpen met mijn liefdesleven. O, ik was echt hopeloos. Gelukkig herstelde ze zich snel en kreeg ik weer een beetje hoop. Ze scheurde een blaadje uit mijn agenda, wat ik probeerde te negeren, en kraste iets neer. Het school plan? Ik strekte mijn hals en probeerde haar kriebelige handschrift te lezen. Ze hield haar arm ervoor en ik zuchtte. Ik moest heel hard mijn best te doen om mijn hoofd niet om te draaien naar de klok, maar het lukte. Het duurde zo lang voordat ze eindelijk iets zei dat ik met mijn vingers op een kastje vol papierwerk begon te tikken. "Is een schoolreisje geen leuk plan?" Eindelijk. Wat zei ze nou? een schoolreisje? Hmm... Dat was voor het laatst 95 jaar geleden gebeurt en toen moesten we terug omdat twee vampiers uit de groep elkaar te lijf gingen, waarvan er een aan overleed. Sindsdien is het natuurlijk nooit meer gebeurd, vampiers moeten soms ook alleen kunnen zijne en zo lang op elkaars lip zitten was totaal geen goed idee, maar ik was zo in de stress dat ik quasi-enthousiast met haar plan instemde. De rest van haar plan verstond ik niet, (alleen iets over de Ardennen.) omdat ik zo stom was om op de klok te kijken en te zien hoe het mijn zenuwen steeds dichterbij tikte. Ik werd èèn brok spanning. En stond zo te trillen dat ik eventjes vergat wie ik ook al weer was. De directrice van Bloody High, ze had een hoge status nodig en hoorde zelfvertrouwen uit te stralen, maar al mijn status verviel toen de klok (Om mij te pesten) zo hard begon te tikken dat ik dacht dat het hagelde. Ik werd gek. Ik dacht dat ik gek werd, of was het echt aan het worden, maar de zenuwen vraten zich een weg door mijn lichaam. "Het is misschien een beetje raar als je erbij blijft zitten toch? Of niet? Ik bedoel... Ik ga hem tenslotte wel de liefde verklaren... dat is het plan tenminste. O help. Wat moet ik zeggen straks!" Daar kwam de paniek aanval weer. Shit. Ik moest mezelf in controle houden als hij straks kwam. Ik luisterde naar Desteny's gebabbel, hoewel er nauwelijks een woord van tot me doordrong, totdat ze midden een een zin werd onderbroken door geklop op de deur...

-------------------------

Straf van de abnormale Tek4fc3b6fca21399258994
You make me thirsty. Twisted Evil
Terug naar boven Ga naar beneden
https://bitsandbites.actieforum.com
Desteny

Desteny


Aantal berichten : 195
Registratiedatum : 11-05-12
Woonplaats : Ergens op de wereld...

RPG profiel
Partner: Bjorn

Straf van de abnormale Empty
BerichtOnderwerp: Tjaa   Straf van de abnormale Icon_minitimedo jun 07, 2012 5:14 am

Ik wachtte op haar antwoord. Er vloog een zacht kreetje uit haar mond. 3 seconden later werd er op de deur geklopt. Kate rende geschrokken het pashokje uit. Ze had haar kleding nog niet aan. "ik hou hem wel bezig!" Ik liep op deur af en deed hem vlug open. Hij wou naar binnen lopen maar ik hield hem tegen. Ik zag zweetplekken op zijn voorhoofd. "kunt u heel even wachten, ik was in gesprek met Kate. Ga maar even in de wachtkamer wachten" Hij keek me verbaast aan en liep toen naar de stoelen. Ik liep terug naar binnen en sloeg de deur met een harde klap achter me dicht. Kate zat alweer terug in haar omkleed hokje. Ik keek onder het hokje door. Toen gaf Kate een harde kreet. Blijkbaar had daan die gehoord en rende naar binnen. Ik verstopte me in de grote kast en keek met mijn hoofd om de hoek. Kate liep het kleedhokje uit en ik zag Daan met grote ogen naar haar kijken. Verbijsterd zou ik ook zijn. Daar kwam een prachtige dame uit dat kleedhokje. Ze keek om zich heen. "Even kijken waar ik mijn plannen heb gelaten" Ik zag waar ze lagen dus riep "Psst, bij je agenda op de laatste bladzijde" Opgelucht zag ik haar naar haar agenda lopen. Ze haalde het blaadje tevoorschijn en gaf hem aan Daan. Daan kreeg de slappelach en ik zag dat Kate dat nogal verkeerd opvatte. Ze dacht vast dat het wat met haar kleding te maken had. Dat ze dacht dat ze er slecht uitzag.
Terug naar boven Ga naar beneden
Daan
school medewerker
school medewerker
Daan


Aantal berichten : 50
Registratiedatum : 22-05-12
Leeftijd : 25
Woonplaats : Anywhere!

RPG profiel
Partner: Kittycat, just say 'I do!' because that's all I want you to.

Straf van de abnormale Empty
BerichtOnderwerp: Vergadering.   Straf van de abnormale Icon_minitimedo jun 07, 2012 6:20 pm

Na het telefoontje stond ik nog zo'n halfuurtje buiten een frisse neus te halen. Ik wist niet waar ik heen moest, dus ik ging maar vast weer de school binnen. De eindeloze gangen gaven me soms de indruk dat ik grandioos verkeerd liep en voor altijd verdwaalde. Eindelijk zag ik de eikenhouten deur en de rijen stoeltjes die ernaast waren geplaatst. Ik zakte neer in een er van en wierp een blik op mijn horloge. Binnen hoorde ik een gil. Ik stond op en klopte op de deur. "Gaat het daar binnen?" Vroeg ik. Tot mijn grote verbazing kwam er een leerling opendoen. "kunt u heel even wachten, ik was in gesprek met Kate. Ga maar even in de wachtkamer wachten" Verbaasd zakte ik wee terug. Oke... Weer een gil, harder dan daarnet. Wat was er daar aan de hand? Ik kon niet langer wachten en duwde de deur open. Kate kwam van achter een gordijntje de kamer binnen gelopen. Ze zag er prachtig uit. Ik schudde even kort met mijn hoofd en kneep mijn ogen dicht om niet zo naar haar te staren. "Even kijken waar ik mijn plannen heb gelaten" Ze pakte een blaadje van haar bureau en stopte dat me toe. Ik schoof een stoel aan en ging zitten. Ik las de letters zo snel als ik kon, ik wilde Kate niet ophouden. De plannen schreven een schoolreisje voor, omdat het zo lang geleden was. "Maar dat is toch al een keer fout gegaan?" Ik fronste en begon toen ineens hard te lachen. Kate keek me verbaasd en teleurgesteld aan. Waarom? "Ik vind het een super idee, Kat." Zonder erbij na te denken gaf ik haar mijn koosnaampje. Oeps. "Ik lust wel een kopje thee, zonder bloed graag, heeft u dat?" Ratelde ik snel om mijn andere woorden te verbloemen. Maar Kate was een vampier, die zou het nooit over het hoofd hebben gezien.
Terug naar boven Ga naar beneden
Desteny

Desteny


Aantal berichten : 195
Registratiedatum : 11-05-12
Woonplaats : Ergens op de wereld...

RPG profiel
Partner: Bjorn

Straf van de abnormale Empty
BerichtOnderwerp: ongelukje    Straf van de abnormale Icon_minitimevr jun 08, 2012 3:28 am

Ondanks de duisternis achter de kast fuccioneerde mijn zintuigen niet anders dan normaal. Ik zag, hoorde, voelde, proefde, rook alles om me heen. Ik volgde het gesprek van Daan en Kate terwijl ik een spin bekeek die achter de kast omhoog klom. Ik pakte het beestje vast en stopte het na een tijdje in mijn mond; ik had al lang niets meer gedronken. Het smaakte nergens naar, maar alle beetjes hielpen om me niet op Daan de stortten. Hijhad een overheerlijke geur, hij zou dacht ik voor een mens naar... appeltaart of zo ruiken? Ik wist niet hoe Kate dat volhield, half in zijn nek hijgend en dan geen hapje proeven. Ik werd gek van die geur. Het achtervolgde me, kwam achter de kast en botste op mijn neusvleugels. Abrupt hield ik mijn adem in. Dit mocht niet. Voor de zekerheid klemde ik mijn handen om mijn gezicht zodat ik er van op aan kon dat ik niet per ongeluk adem haalde. We konden zonder lucht, ik wist niet voor hoe lang. Het langste dat ik een keer vol had gehouden was een kwartier of zo? Langer was niet nodig geweest. Misschien hoefde we geen adem te halen, onze longen schreeuwde er niet naar, maar het was meer een soort automatisme. Voorzichitg pakte ik de rand van de kast beet en wierp een heel kleine blik op het tafereel. Het zag er maar vreemd uit; Kate praatte met haar voedsel, beter bekend als mijn leraar lichamelijke opvoeding. Niet dat hij er goed in was, hij kon er maar niet mee omgaan dat de vampiers allemaal sneller konden voortbewegen. Er moest natuurlijk wel altijd een oudere vampier op toen zien dat hij niet vermoord werd door een stelletje hongerige kleuters die zich niet konden beheersen. Kate vertelde nog meer van haar schoolplannen, maar ze stotterde een beetje. "Hou je aan het onderwerp!" Fluisterde ik tegen haar. Het afgesproken onderwerp was natuurlijk de liefde die tussen hen moets opbloeien. Ik wierp nog een blik op Daan toen Kate het begrepen had. Hij was eigenlijk best knap... Voor een mens dan natuurlijk. Ik staarde naar hem. Toen ik dat in de gaten had kneep ik mijn ogen dicht. Ik bedoelde... ik was veertien in menselijke jaren en hij... Hoe oud was hij eigenlijk? Oud. En dan hadden we Kate tenslotte nog. Ze zou woedend worden, ze zou me lettelijk vermoorden. Ik haalde mijn handen weer voorzichtig van de kast rand af en draaide mijn nek weer terug. Kate mocht dit nooit te weten komen. Nooit. Mijn neus raakte de kast en er ontsnapt een beetje stof vanaf. Het kwam op mijn gezicht terecht. Ik hield mijn hand nog op mijn neusvleugel, maar het was te laat. Het gif dat in mijn lichaam zat reageerde niet snel genoeg en erkwam een Hatsjoe. De kast viel compleet om doordat ik met mijn elleboog spastische beweging maakte. Ik sloeg mijn hand voor mijn mond. Kate kon er nog net voor springen zodat de kast Daan niet zou verpletteren. De boeken en bladeren vielen overal door het kantoor. Daan staarde met grote ogen naar mij en ik naar hem. Toen wendde hij zijn blik af en keek naar zijn redder. Ik voelde een steek van jalozie toen hij Kate bedankte met een omhelzing. Ik dacht hem snel weg.
Terug naar boven Ga naar beneden
Kate
school medewerker
school medewerker
Kate


Aantal berichten : 317
Registratiedatum : 10-05-12
Leeftijd : 25
Woonplaats : Nederland =D

RPG profiel
Partner: Love, you make me feel Iam alive again. But I don't know if that's a good feeling...

Straf van de abnormale Empty
BerichtOnderwerp: Reflexen    Straf van de abnormale Icon_minitimevr jun 08, 2012 11:35 am

Ik gilde. Ik kom er niets aan doen. Snel vluchtte ik het kleedhokje in. Ik keek naar mijn spiegelbeeld en fatsoeneerde alles wat te fatasoeneren viel. Mijn haar en kleding en alle verdere accessoires. Ik hoorde Desteny van alles tegen hem zeggen maar ik focusde me op mijn uiterlijk. Ik zag hoe Desteny zich achter mijn kast propte en Daan naar binnen kwam gelopen. Ik was zo in de war van alles. Ik hoorde de stem achter de kast aanwijzingen fluisteren. Ik deed keurig alles wat ze opdroeg. Maar toen zei de stem; "houd je bij het onderwerp." ik fronste kort mij wenkbrauwen en kuchte. Alleen de aanwijzingen drongen tot me door, voor de rest had ik geen idee waar ik mee bezig was. Opeens , toen ik alleen maar naar Daan zat te staren, hoorde ik de stem niet spreken en aanwijzingen toe fluisteren maar niezen. De kast kiepte langzaam naar voren en het schoot door mijn hoofd dat ik die kast moest recht zetten... Desteny keek geschrokken en bang. Net voor de kast Daan kon verpletteren sprong ik ervoor. De boeken knalde tegen de stenen vloer en veroorzaakte een vervelend geluid. Desteny kwam achter de kast vandaan en ik duwde hem op zijn plaats. Ik had geen tijd om boos te zijn, want voor ik tegen Desteny kon schreeuwen, vloog Daan om mijn nek. Ik hield mijn adem in en omhelsde hem terug.
Terug naar boven Ga naar beneden
https://bitsandbites.actieforum.com
Desteny

Desteny


Aantal berichten : 195
Registratiedatum : 11-05-12
Woonplaats : Ergens op de wereld...

RPG profiel
Partner: Bjorn

Straf van de abnormale Empty
BerichtOnderwerp: Love is everywhere   Straf van de abnormale Icon_minitimevr jun 08, 2012 10:28 pm

Ik was helemaal van slag, niet het idee dat Daan bijna verpletterd was. Of dat hij ging vragen hoe dit kon gebeuren. Of hoe Kate zo een zware kast kon optillen. Maar dat bij het idee aan hem er kleine vlndertjes in mijn buik zaten. Ik en Daan waren ongeveer even oud. Maar toch zag ik er uit als een 15 jarige. Hij zou mij daarom niet leuk vinden. Hij vond het warchijnlijk ook al moeilijk dat zijn baas een vampier was. Je wist nooit waneer er een eind aan kwam. En volgensmij zat Kate daar ook wel mee. Ik kwam onder de kast vandaan en schrok van het eerste beeld van wat ik zag. Daan was Kate aan het omhelzen. Toen kwam er opeens zo een jaloerze drang naar boven. Al wist ik eigenlijk ook wel dat dit niet lang zou duren, kate kon dit ook wel voor haar zelf verpesten. Kate gaf Daan een hele dikke knuffel terug.
Terug naar boven Ga naar beneden
Daan
school medewerker
school medewerker
Daan


Aantal berichten : 50
Registratiedatum : 22-05-12
Leeftijd : 25
Woonplaats : Anywhere!

RPG profiel
Partner: Kittycat, just say 'I do!' because that's all I want you to.

Straf van de abnormale Empty
BerichtOnderwerp: Re: Straf van de abnormale   Straf van de abnormale Icon_minitimeza jun 09, 2012 1:50 am

We bespraken verdere schoolzaken en plannen hoewel ik het idee had dat Kate niet echt luisterde. Gelukkig had ze daardoor niets gezged over mijn bijnaampje voor haar. ´ja ik had misschien nog iets voor de slapzalen, de bedden zijn zo... Kat, luister je wel?` Haar blik stond afwezig en ze had al een kwartier niet meer met haar ogen geknipperd. Misschien was het normaal...? `ja, de slaapzalen dus...` Vervolgde ik, maar ik werd onderbroken door genies. Het kwam acher de kast vandaan. Ik keek ernaar en in een flits kwam Kate naar voren gesprongen. Wat was er aan de hand? Ze sprong voor de kast en de boeken kletterde op de stenen vloer. Wat was er aan de hand? wat was er gebeurt? Achter de kast stond de leerlinge, bang en geschokt. Ik keek naar het strakke gezicht van mijn Kat. Toen besefte ik dat ze mijn leven had gered. Ik vreesde de dood zo, elke seconde op deze school, en zij, mijn kat, had mijn leven gespaard. Vor ik het wist had ik mijn armen om haar heen geklemd, als een bankschroef. Het liet me koud dat háár lichaam koud was en ik liet pas los toen de leerlinge kuchtte.
Ik deed een stapje terug, toen ik besefte dat ze me net zo makkelijk de dood in zou kunnen helpen. `Je... je hebt mijn leven gered..? Ik .. hoe kan ik je ooit de prijs van het leven terug betalen?` Toen de laatste zin omhoog schoot en een vraag vormde, wist ik opeens precies waar ik haar mee terug moest betalen. Misschien was het gevoel niet wederzijds. Maar het kon me niets schelen, even als de leerlinge of dat zij me misschien mijn keel open kon scheuren, maar ik stapte weer op haar af. Ik bracht mijn gezicht naar haar toe, tot onze neuzen tegen elkaar aan kwamen. Toen nog dichterbij, tot ik haar koude lippen voelden op de mijne. Ondanks de kou, de stalen lippen die geen centimeter mee gaven, de lippen waar ik zo vaak naar gestaard had, was dit de meest facineerende kus die ik ooit gehad had. De eerste. Dit hoorde geheim te zijn, maar voor Kate zou ik geen geheimen hebben , ik was bereid om haar álles over mij te vertellen. En ook al wilde zij het niet, zou het na deze kus misschien gewoon afgelopen zijn, koesterde ik dit moment, mocht ik het nooit meer vergeten. Nooit meer. Ik wist niet hoe lang we daar stonden, maar voor mij veel te kort. Ik moest haar ooit loslaten, ik kan het net zo goed nu doen, anders lukte het straks niet meer. Ik haalde centimter voor centimeter mijn gezicht los van het hare en keek haar in haar dieprode ogen. Eén ding was zeker, dit was onze eerste en laatste kus. Dat wilde zeggen, of ik zou binnenkort sterven, als mens, of in een vampier veranderen. Ik was bereid om dat allemaal voor mijn kat te doen.

// ´De koude kus´ https://www.youtube.com/watch?v=so6ExplQlaY
Terug naar boven Ga naar beneden
Desteny

Desteny


Aantal berichten : 195
Registratiedatum : 11-05-12
Woonplaats : Ergens op de wereld...

RPG profiel
Partner: Bjorn

Straf van de abnormale Empty
BerichtOnderwerp: Kus...   Straf van de abnormale Icon_minitimeza jun 09, 2012 3:24 am

Daan keek verschrikt om, hij had mij hier vast niet verwacht. Ik zag hem even nadenken en zich toen weer op Kate storten. ik had zijn snode plannen wel door. Maar voor ik kon ingrijpen waren zijn lippen al op die van Kate. Eerst keek Daan even geschrokt, warschijnlijk door Kate haar koude lippen. De kus leek wel uren te duren, ik vond het zo moeilijk, ik liet hem gewoon lopen. Een paar seconde later liet hij zijn lippen los van die van Kate. Kate was zowat verstijft en wist niks meer uit te brengen.


Laatst aangepast door Desteny op za jun 09, 2012 9:36 pm; in totaal 1 keer bewerkt
Terug naar boven Ga naar beneden
Kate
school medewerker
school medewerker
Kate


Aantal berichten : 317
Registratiedatum : 10-05-12
Leeftijd : 25
Woonplaats : Nederland =D

RPG profiel
Partner: Love, you make me feel Iam alive again. But I don't know if that's a good feeling...

Straf van de abnormale Empty
BerichtOnderwerp: How to get a vampire melting.   Straf van de abnormale Icon_minitimeza jun 09, 2012 8:40 pm

Desteny kuchte waardoor Daan me los liet en een centimeter achteruit schoof. Ik keek Desteny vals aan, zo'n ik-grom-nog-net-niet-naar-je-blik. `Je... je hebt mijn leven gered..? Ik .. hoe kan ik je ooit de prijs van het leven terug betalen?` Ik wist het wel. Ja dat wist ik heel goed. Hij moest me terug betalen met liefde, maar dat ging ik natuurlijk niet zeggen, want mijn benen trilde te erg en ik was bang dat ik niet serieus zou overkomen. Opeens deed hij een stap naar voren en kwam zo dicht bij, dat ik het gevoel had dat mijn hart begon weer begon te kloppen. Hij maakte me compleet, gaf me het heerlijke gevoel van vrijheid, alsof ik leefde. Hij gaf me het gevoel alsof ik leefde. Terwijl ik in zijn blauwe ogen keek, besefte ik dat ik leefde, omdat hij in de buurt was. Ik leek wel een verliefd schoolmeisje. Eigenlijk was ik ook niet meer dan dat. Ik was pas tweeëntwintig toen ik een vampier werd. Zijn prachtige gezicht kwam dichter en dichter bij. Totdat onze lippen en millimeter van elkaar verwijderd waren. Ik kon niets anders doen dan de ene millimeter te overbruggen en mijn lippen op de zijne te drukken. zijn lippen waren warm en zacht, de mijne waren van staal. Maar toch was het de fijnste kus die ik ooit gehad had. Sinds ik een vampier was, had ik nog een enkele keer met iemand anders gezoend. James, maar ik vluchtte voor hem, ik was bang voor hem. Ik wilde gewoon vrienden zijn, hij wilde meer dan dat. Toen stonden we zo. Daan en ik. Echte liefde. En mijn hart dat zo echt voelde, dat ik bijna vergat dat ik een vampier was. Helaas werd ik er aan herinnerd toen ik een keer ademhaalde door mijn neus en zijn heerlijke geur er in nestelde. Ik haalde mijn lippen voorzichtig van de zijne af. Niet dat ik dat wilde, of dat ik me iets van Desteny aan trok, maar omdat hij in veiligheid moest zijn. Ik keek hem aan. Ik was zo verbijsterd dat ik geen woord uit kon brengen. Ik omhelsde hem nog maar een keer. Dat gaf me de moed om "Ik hou van je." in zijn oor te fluisteren. Zijn ogen keken me liefde vol aan en ik wist zeker, honderd procent zeker, dat ik de gelukkigste vrouw op aarde was.
Terug naar boven Ga naar beneden
https://bitsandbites.actieforum.com
Desteny

Desteny


Aantal berichten : 195
Registratiedatum : 11-05-12
Woonplaats : Ergens op de wereld...

RPG profiel
Partner: Bjorn

Straf van de abnormale Empty
BerichtOnderwerp: ...   Straf van de abnormale Icon_minitimeza jun 09, 2012 9:18 pm

Ik gluurde vanachter de kast mee. Het zag er zo mooi uit. Hun twee. ik was niet meer jaloers en ook niet meer verliefd op Daan. Ik dacht aan vroeger, ik kan me geen een romantisch moment meer herrineren. Ik zou zo graag een keer verliefd zijn. Het maakte me zo verdrietig dat ik nog noit zo een kus had gehad. Ik voelde me de enige op de wereld die nog nooit een vriendje had gehad. Msschien was ik een uitzondering op de liefde. Ik keek naar hun samen. Elkaar de liefde verklaren. Ze keken elkaar zo liefdevol aan. Ik wou dat ZO graag ook is voelen. Maar ik was natuurlijk te lelijk voor een vriendje. Ik begon zacht te huilen. Snikkend in mijzelf gedoken. Ik kon mijn huil niet meer tegen te houden en huilde iets harder. Het was een hartbrekend huiltje. Ik was niet jaloers, of verliefd. Ik was vooral blij voor Kate. Ik huilde niet van blijheid maar van verdriet omdat ik me zo klein voelde. Ik wou mezelf ook mooi voelen. Ik was een spuuglelijk kind
Terug naar boven Ga naar beneden
Kate
school medewerker
school medewerker
Kate


Aantal berichten : 317
Registratiedatum : 10-05-12
Leeftijd : 25
Woonplaats : Nederland =D

RPG profiel
Partner: Love, you make me feel Iam alive again. But I don't know if that's a good feeling...

Straf van de abnormale Empty
BerichtOnderwerp: Verdriet.    Straf van de abnormale Icon_minitimema jun 11, 2012 6:23 am

Ik stond een tijdje zo, met mijn hoofd tegen Daan's borst, totdat we werden onderbroken, weer door Desteny. Ik begon me echt aan haar te irriteren. Ik haalde met een inwendige zucht mijn armen uit zijn nek en wierp een blik op de kast, waar ze nog steeds achter zat. Ze huilde. Zonder tranen weliswaar, er liep een klein straaltje gif langs haar wang waar het op haar kin bleef kleven. Waarom huilde ze? Ik snapte er niets meer van. Was ze jaloers of zo? Ik keek Daan weer aan en liep toen op haar af en hurkte naast haar. "Wil je even op een fatsoenlijke stoel zitten, ik kan me voorstellen dat het niet zo prettig is, zo achter de kast." Onhandig klopte ik haar op haar schouder terwijl ik de woorden zo kalmerend mogelijk uitsprak. "Kom." Ik zette haar neer in een grote, rode, pluche stoel in de hoek van mijn kantoor. Ik ging voor haar zitten, met mijn gezicht naar haar toe. "Wat is er aan de hand?" vroeg ik haar terwijl ik haar lekker liet uithuilen. Het zag er vreemd uit, het gif dat uit haar ogen lekte. Het verdriet liet haar eruit zien alsof ze een klein meisje was. Zo zag ze er ook uit, maar de jaren levenservaring hadden haar buitenkant er toch harder uit laten zien. Nu leek ze zo breekbaar en klein. Ik had geen idee wat ik moest doen. Ik had nog nooit iemand gekalmeerd. Ik had geen idee hoe het moest, ik was tenslotte nooit moeder geweest. Ze begon harder te huilen. Ik keek Desteny aan, totdat ik haar blik vast had. Haar rode ogen stonden intens verdrietig. Wat moest ik doen? Hulpzoekend keek ik naar Daan, hopelijk zou hij kunnen helpen om haar rustig te krijgen.
Terug naar boven Ga naar beneden
https://bitsandbites.actieforum.com
Desteny

Desteny


Aantal berichten : 195
Registratiedatum : 11-05-12
Woonplaats : Ergens op de wereld...

RPG profiel
Partner: Bjorn

Straf van de abnormale Empty
BerichtOnderwerp: Wehhh   Straf van de abnormale Icon_minitimedi jun 12, 2012 5:07 am

Ik voelde een koude hand op mijn schouder. Ik wou het liefst even alleen gelaten worden. Ik was niet in de stemming om nu een gesprek aan te gaan met hun twee. En Kate zou warschijnlijk boos zijn op mij door die rotte acties. Ik keek met mjjn prikkend rode ogen naar Kate, "Wil je even op een fatsoenlijke stoel zitten, ik kan me voorstellen dat het niet zo prettig is, zo achter de kast." Ja, dat leek me wel fijn. ik kreeg ook nog eens rugpijn van zo gebukt zitten. Met moeite zette ik me af van de grond en ging op de zachte rode stoel zitten. "Wat is er aan de hand?" Dat wou ik haar graag vertellen, wat er aan de hand was. maar ik wist niet hoe. Ze keek me met grote ogen aan afwachtend op mijn antwoord. Daan kwam naast Kate zitten en keek me precies zo aan. Ik wist niet wat ik moest doen. Mijn gedachte sloeg op hol en waardoor ik niet meer goed kon nadenken. Nou, toen ik jullie zo...."
Ik begon half te huilen en kwam amper uit mijn woorden. "Toen ik jullie zo zag... Ik was nooit echt jaloers, maar ik heb zelf nog nooit een vriendje gehad en er is nooit tegen mij gezegt dat ik mooi was. "Ik begon weer te huilen en keek beschamend naar beneden. Ik was nooit verliefd op Daan. Het zat tussen mijn oren omdat ik zo graag een keer verliefd wou zijn. Ik deed mijn handen voor mijn ogen en maakte weer een snikkend geluid. Ik hoopte dat ze bijde weg zouden lopen maar toch wist ik dat ze het hierbij niet lieten zitten.
Terug naar boven Ga naar beneden
Daan
school medewerker
school medewerker
Daan


Aantal berichten : 50
Registratiedatum : 22-05-12
Leeftijd : 25
Woonplaats : Anywhere!

RPG profiel
Partner: Kittycat, just say 'I do!' because that's all I want you to.

Straf van de abnormale Empty
BerichtOnderwerp: Re: Straf van de abnormale   Straf van de abnormale Icon_minitimevr jul 06, 2012 12:06 am

"Ik hou van je." Fluisterde Kate in mijn oor. Ik wilde haar nog eens kussen, niets liever dan dat. Maar ik wist dat het niet goed voor ons allebei zou zijn. Ik streelde over haar wang. Kate legde haar hoofd tegen mijn borst en we stonden een tijdje zo, ze had de gelukkigste jongen van de wereld in haar handen. Toen werden we onderbroken, voor de tweede keer, door Desteny. Kate leek geïrriteerd, haalde haar handen uit mijn nek en hurkte naast Desteny. "Wil je even op een fatsoenlijke stoel zitten, ik kan me voorstellen dat het niet zo prettig is, zo achter de kast." Desteny stond op en Kate begeleidde haar naar een grote, rode, pluche stoel in de hoek van het kantoor. Desteny stootte een hartverscheurend huiltje uit. He? Waarom huilde ze nou? Ik snapte het niet, ik was zo gelukkig en zij huilde, maar waarom? Desteny ging zitten en Kate knielde voor haar.
"Wat is er aan de hand?" Desteny snikte maar door. en uiteindelijk verhief ze haar trillende stem; "Toen ik jullie zo zag... Ik was nooit echt jaloers, maar ik heb zelf nog nooit een vriendje gehad en er is nooit tegen mij gezegt dat ik mooi was." Ze huilde weer en keek beschaamd naar de grond. Kate deed wat onhandige troost pogingen en keek me tenslotte hulpzoekend aan. Ik was ook niet zo goed in het troosten van wie dan ook, maar het was wel Kat die om hulp vroeg. Ik kwam vlak bij Desteny staan, hopelijk had ze geen dorst. "He, maak je je daarom zo'n zorgen? Zal ik je eens een geheimpje vertellen?" Desteny onderbrak haar lange, regelmatige gesnik even, wat ik opvatte als een 'ja'. "Ik ben drieëntwintig en deze meid hier..." Ik legde mijn arm om Kate heen. "...Heeft em mijn eerste kus gegeven. Geloof me, je hebt alle tijd van de wereld." Desteny en Kate keken me ongelovig aan en toen barsten Kate in lachen uit. Ik dacht dat ik het haar wel zou kunnen vertellen. Ik voelde me gekwetst, wilde bijna opstaan en naar de deur lopen en de volgende dag doen alsof er niets was gebeurd, maar toen stootte Kate tussen haar lachen door uit; "haha, jij zoende mij hoor!" Ik rolde met mijn ogen. "Wat ik probeer te zeggen is, dat het niet uitmaakt wanneer je die kus of dat vriendje krijgt, zeker niet voor jou, je hebt het eeuwige leven!" Desteny haalde haar handen uit haar gezicht, maar snikte nog een beetje na. Ik stak mijn hand uit en veegde haar tranen weg. "Nee!" Gilde Kate. En voor ik het wist was de huid van mijn hand een gifbad van tranen. Het gevoel dat het gif aan mijn hand gaf was een gevoel van verbranding. Alsof je met je hand in het vuur kwam. Een hoge piep ontsnapte er uit mijn mond.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud





Straf van de abnormale Empty
BerichtOnderwerp: Re: Straf van de abnormale   Straf van de abnormale Icon_minitime

Terug naar boven Ga naar beneden
 
Straf van de abnormale
Terug naar boven 
Pagina 1 van 2Ga naar pagina : 1, 2  Volgende
 Soortgelijke onderwerpen
-
» bloed dorstige straf

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Bits and bites :: school :: Directrice kantoor-
Ga naar: